تغییرپذیری شخصیتی: بررسی مقایسه‌ای اثرات سنوات شغلی بر تغییرات شخصیتی در شاغلین تاسیسات نفتی دریایی

مقدمه: ثبات یا تغییرات شخصیتی در طول دوره زندگی یکی از موارد بحث‌برانگیز در روانشناسی است. هر دو دیدگاه دلایلی برای اثبات فرضیه‌های خود دارند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تغییرپذیری شخصیت در شاغلین تاسیسات نفتی با توجه به شرایط شغلی آنها (14 روز کار و 14 روز استراحت) است.روش: در مطالعه پیش رو تغییرات در ویژگی های شخصیتی 86 نفر از کارکنان تاسیسات نفتی دریائی مورد بررسی قرار گرفت. ابزار سنجش شامل پرسشنامه رشد شخصیت میانسالی (ام ال پی دی) و مصاحبه نیمه‌ساخت‌یافته بود. آزمودنی‌ها از نظر سابقه شغلی به سه دسته تقسیم شدند: باسابقه تا 5 سال، 6 تا 10 سال و 11 سال به بالا.نتایج: مقایسه میانگین نمرات ویژگی های شخصیتی در ابعاد ششگانه ( نوروتیزم، برونگرائی، باز بودن نسبت به تجربه، وجدانی بودن، سازگاری با مردم و عاملیت) نشان داد که همراه با افزایش سابقه کار افزایش در وجدانی بودن و کاهش در نوروتیزم مشاهده می شود. اما یافته‌های مربوط به مصاحبه نیمه‌ساخت‌یافته تغییرات متفاوتی را در ویژگی‌های شخصیتی مرتبط با سنوات شغلی نشان داد. به‌گونه‌ای که هر چه سال‌های ماندگاری در تاسیسات نفتی دریائی افزایش می‌یابد کاهش در برون‌گرائی و افزایش در نوروتیزم مشاهده شود.بحث و نتیجه‌گیری: این یافته مغایر با تغییرات هنجاری شخصیت و نشاندهنده تاثیر موقعیت اجتماعی و شغل در ویژگیهای شخصیتی است. به‌گونه‌ای که می توان گفت مشاغلی مانند کار در سکوهای نفتی می تواند موجب تغییراتی در شخصیت بر خلاف جهت تغییرات هنجاری شود. این تغییرات اثرات منفی در تعاملات اجتماعی و سازگاری دوران میانسالی و پیری کارکنان دارد.