اثربخشی مقدماتی درمان شناختی - رفتاری بر اختلال نعوظ جنسی و شدت علائم روان‌شناختی همبود: پژوهش مورد منفرد

مقدمه: اختلالات عملکرد جنسی به‌ویژه اختلال نعوظ یک اختلال نسبتاً ناشناخته و مقاوم به درمان است. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی مقدماتی درمان شناختی رفتاری بر اختلال نعوظ جنسی و شدت علائم روان‌شناختی همبود با آن انجام شد.روش: پژوهش از نوع مورد منفرد با طرح ab می‌باشد. مراجع مردی 28 ساله بود که براساس معیارهای ورود به پژوهش، مصاحبه بالینی بر مبنای dsm-v، پرسشنامه‌های بیمارستانی اضطراب و افسردگی، تجارب جنسی آریزونا (asex)، بین‌المللی عملکرد نعوظی (5-iief) و نظر روان‌پزشک تشخیص قطعی اختلال نعوظ را دریافت نمود. پس از موقعیت خط پایه [np1] ، مداخله آغاز شد و مراجع 8 جلسه مداخلۀ درمانی هفتگی 90 دقیقه‌ای را دریافت نمود و یک ماه پس از پایان جلسات مداخله، چندسری پرسشنامه در دوماه متوالی به‌عنوان مرحله پیگیری اجرا و تکمیل شد.نتایج: یافته‌های پژوهش طی تحلیل دیداری نمودار داده‌ها براساس شاخص‌های آمار توصیفی و تحلیل دیداری نشان داد، در مرحله پیگیری نسبت به خط پایه مداخله در بهبود اختلال نعوظ و کاهش شدت نشانگان افسردگی و اضطراب همبود با آن موثر بوده است (با pnd، هفتاد و پنج درصد).بحث و نتیجه‌گیری: نتایج بر اهمیت این مداخله در اختلالات عملکرد جنسی و ارائۀ افق‌های جدید در مداخلات بالینی تاکید دارد.