گرایش به تفکر انتقادی، عزت نفس، ابراز وجود، اضطراب اجتماعی و نگرانی در دانشجویان: ارائه یک مدل علیّ

مقدمه: تفکر انتقادی عنصری کلیدی در سلامت روان است. هدف این مطالعه بررسی رابطه ی گرایش به تفکر انتقادی، خودستایی، خودارضایی، اضطراب اجتماعی و نگرانی در چارچوب یک مدل علی است.روش: مطالعه حاضر، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل تمام دانش آموزان دانشگاه پیام نور اهل بیت (ع) بودند. 290 دانش آموز با روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند و نتایج با استفاده از تحلیل همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر مورد سنجش قرار گرفتند. در این مطالعه، پرسشنامه اختلال تفکر انتقادی کالیفرنیا (1992)، خودستایی روانسبرگ (1965)، نسخه ساده ریاضیات برهان انگیز (1985)، پرسشنامه فوبی اجتماعی (2000)، پرسشنامه نگرانی دولت پان (1990) مورد استفاده قرار گرفت. نتایج: تفکر انتقادی، تاثیر کاهشی بر اضطراب اجتماعی و نگرانی با ضرایب 0.14 و 11.11 داشت، در حالی که با خودستایی (0.24) و اعتماد به نفس (0.21) همبستگی مثبت داشت. همچنین همبستگی منفی بین خودمحور با اضطراب اجتماعی (0.29) و نگرانی (0.30) و اعتماد به نفس با اضطراب اجتماعی (0.31) و نگرانی (0.15) مشاهده شد. نتایج تجزیه و تحلیل مسیر نشان داد که تفکر انتقادی براساس میانجیگری خودستایی و اعتقاد به تاثیر غیر مستقیم بر اضطراب اجتماعی (0.22) و نگرانی (0.28) تاثیر دارد. نتیجه گیری: تفکر انتقادی می تواند منجر به کاهش اضطراب و اضطراب اجتماعی شود. این مدل به طور بالقوه در چارچوب cbt قرار دارد، می تواند پیامدهای درمانی برای بیماران مبتلا به اختلالات روانی، از جمله افسردگی و اختلالات اضطرابی داشته باشد.