بررسی سهم نسبی سازه‌های فراتشخیصی در پیش‌بینی اختلال وسواسی - اجباری در یک جمعیت بالینی: عدم تحمل بلاتکلیفی، همجوشی شناختی، عدم تحمل آشقتگی

مقدمه: اختلال وسواسی اجباری، با سیر مزمن، ناهمگنی در علائم و مقاومت در برابر تغییر و همچنین به عنوان یکی از ناتوان کننده ترین اختلال های اضطرابی، لزوم پرداختن فزاینده به ماهیت آسیب شناسی چندبعدی، پیچیده و فراتشخیصی این اختلال را نمایان می سازد. بر این اساس، هدف پژوهش حاضر، بررسی سهم فرآیندهای فراتشخیصی همچون عدم تحمل بلاتکلیفی، همجوشی شناختی و عدم تحمل آشفتگی در پیش بینی اختلال وسواسی اجباری در جمعیت بالینی است.روش: در پژوهش همبستگی مقطعی حاضر، 155 آزمودنی مبتلا به اختلال وسواسی اجباری مراجعه کننده به درمانگاه های بیمارستان روانپزشکی روزبه، بیمارستان آیت الله طالقانی (بخش روانپزشکی) و بیمارستان روانپزشکی ایران، به روش در دسترس انتخاب شدند و نسخه تجدیدنظر شده پرسشنامه وسواسی اجباری، مقیاس عدم تحمل بلاتکلیفی، مقیاس تحمل آشفتگی و پرسشنامه همجوشی شناختی را تکمیل کردند. داده های پژوهش با روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: نتایج پژوهش نشان داد که عدم تحمل بلاتکلیفی، همجوشی شناختی و عدم تحمل آشفتگی با اختلال وسواسی اجباری، رابطه معناداری داشتند. همچنین بر اساس نتایج تحلیل رگرسیون، متغیرهای مذکور به طور کلی قادر به پیش بینی 69 درصد از واریانس اختلال وسواسی اجباری شدند که از این میان، نقش تبیین کنندگی همجوشی شناختی نسبت به سایر متغیرها بیشتر بود.بحث و نتیجه گیری: طبق یافته های پژوهش حاضر، سازه های فراتشخیصی همچون عدم تحمل بلاتکلیفی، همجوشی شناختی و عدم تحمل آشفتگی قادر به پیش بینی اختلال وسواسی اجباری هستند و این یافته می تواند گام مهمی در پیشبرد و توسعه پروتکل های فراتشخیصی در درمان این اختلال محسوب شود.