نقش تعلل‌ورزی و کنترل عواطف در پیش‌بینی واکنش‌پذیری بین فردی سالمندان

مقدمه: پژوهش حاضر تعیین نقش تعلل ورزی و کنترل عواطف در پیش بینی واکنش پذیری بین فردی بود.روش : این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی سالمندان بازنشسته شهر ساری در سال 1392 است که از بین آنها نمونه ای به حجم 220 نفر (114 زن و 106 مرد) با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس تعلل ورزی عمومی، مقیاس کنترل عواطف و شاخص واکنش پذیری بین فردی استفاده شد.نتایج: نتایج نشان داد که تعلل ورزی (33 =r)، کنترل عواطف (53 =r)، اضطراب (42 =r) و عاطفه مثبت (25 =r) با واکنش پذیری بین فردی همبستگی معنادار دارد. نتایج آزمون تحلیل رگرسیون نشان داد که افسردگی، اضطراب و تعلل ورزی می توانند تغییرات مربوط به دیدگاه گیری را به طور معناداری پیش بینی کنند. همچنین اضطراب و عاطفه مثبت می توانند به طور معناداری تخیل را پیش بینی کنند؛ خشم به طور منفی و اضطراب به طور مثبت می توانند توجه همدلانه را پیش بینی کند؛ همچنین خشم قادر است پریشانی شخصی را به طور مثبت پیش بینی کند. در مجموع اضطراب، عاطفه مثبت و تعلل ورزی می توانند 28 درصد از واریانس واکنش پذیری بین فردی سالمندان را تبیین کنند.بحث و نتیجه گیری: می توان از طریق آموزش کنترل عواطف و آموزش راهبردهای مقابله با تعلل ورزی به بهبود روابط بین فردی سالمندان و متعاقب آن کیفیت زندگی و سلامت آنها کمک کند.