|
|
تحلیل دین حداکثری در اندیشه آیتالله جوادی آملی
|
|
|
|
|
نویسنده
|
حبیبی رضا ,داودی محمد ,نوذری محمد
|
منبع
|
انديشه نوين ديني - 1394 - دوره : 11 - شماره : 42 - صفحه:7 -18
|
چکیده
|
اغلب صاحبنظران اندیشه اسلامی معتقدند دین اسلام حداکثری است. با وجود این، درباره گستره مسایل دین، اختلافنظر قابل توجهی دیده میشود. رایجترین دیدگاه در بین اندیشمندان متاخر، حداکثری بودن دین در محدوده تامین سعادت انسان است؛ ولی برخی پا را فراتر نهاده، بر این اعتقادند که دین، نهتنها عهدهدار پاسخگویی به مسایل مربوط به سعادت آدمی در عرصه زندگی فردی و جمعی است، متولی پاسخگویی به همه مسایل مربوط به زندگی فردی و اجتماعی نیز هست. در این نوشته، از این رویکرد به «رویکرد حداکثری مطلق» یاد شده و یکی از مهمترین این رویکردها، یعنی نظریه استاد آیتالله جوادی آملی بررسی شده است. با توجه به گستردگی نظریات ایشان دراینباره، تنها به بخشی از مهمترین مبانی ایشان بسنده شده، در ادامه، ابهامات موجود در این نظریه به بحث گذاشته میشود.
|
کلیدواژه
|
دین ,حداکثری ,عقل ,واقعگرایی ,اسلامیسازی علوم ,آیتالله جوادی
|
آدرس
|
پژوهشگاه حوزه و دانشگاه, ایران, پژوهشگاه حوزه و دانشگاه, ایران, پژوهشگاه حوزه و دانشگاه, ایران
|
پست الکترونیکی
|
mnowzari@rihu.ac.ir
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Authors
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|