بازخوانی ادله قرآنی دیدگاه عبدالکریم سروش در انتساب اقتدارگرایی به اسلام

مسئله نسبت دین و قدرت از جمله مسائلی است که از دیرباز مورد سوالات و ابهامات بسیاری از نواندیشان معاصر قرارگرفته است که در این میان عبدالکریم سروش از مشهورترین این افراد است؛ وی زبان اسلام را زبان قدرت و خشونت و پیامبر را عارفی مسلح و قدرت طلب معرفی می‌کند. سروش در اثبات دیدگاه خود، با استناد به آیات قرآن، به تفسیر و تحلیل آیات جهاد، آیات عذاب مجرمین در جهنم، آیات ابتدایی سوره توبه و آیه 29 سوره توبه و اخذ جزیه از اهل ذمه می‌پردازد و آن را منطبق با نظریه اقتدارگرایی و خشونت طلبی پیامبر اسلام و قرآن برمی‌شمرد. تبیین و بازخوانی ادله نقلی دیدگاه سروش، با روش تحلیلی انتقادی انجام شده است. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد ادله نقلی دیدگاه سروش، از اتقان لازم برخوردار نبوده و تفسیر وی از آیات، مخالف با سایر آیات قرآن، سیره مسلمین و نظرات فقهاء امامیه است.

rereading the qur'anic proofs of abdul karim soroush's view in attributing authoritarianism to islam

the issue of the relationship between religion and power is one of the issues that have long been the subject of many contemporary thinkers’ questions and ambiguities, among which abdul karim soroush is one of the most famous people. he introduces the language of islam as the language of power and violence and the prophet as an armed and power-seeking mystic. in order to prove his point of view, soroush interprets and analyzes the verses of jihad, the verses of the punishment of criminals in hell, the opening verses and the verse 29 of tawbah and taking jizya from the people of dhimma, citing the verses of the qur’an, and views it as being consistent with the theory of authoritarianism and violence.  the explanation and re-reading of the narrative evidence of soroush’s point of view has been done with analytical-critical method. the findings of the research show that the narrative evidence of soroush’s point of view does not have the necessary proficiency and his interpretation of the verses is contrary to other verses of the qur’an, the muslim way of life, and the opinions of imamiyyah jurists.