بررسی و نقد مولفه «خودالوهیتی» در نظریه «عقلانیت و معنویت»
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
فرج نژاد محمد جواد
|
|
منبع
|
انديشه نوين ديني - 1402 - دوره : 19 - شماره : 73 - صفحه:179 -198
|
|
چکیده
|
نظریه معنویت‌گرای «عقلانیت و معنویت» به دنبال کسب رضایت باطن و آرامش انسان است. آقای ملکیان در این نظریه با التفات به مقوله مدرن شدن انسان ویژگی «خودالوهیتی» انسان معنوی را ذکر می‌کند. این مولفه از لوازم نگاه یگانه‌انگارانه(مونیستی) به «خدا، انسان و طبیعت» است. در این مولفه، انسان به عنوان نزدیک‌ترین دریچه به شعور هستی، دارای کامل‌ترین الوهیت است و می‌تواند از طریق الوهیت درونی خود، اتحاد خود با خدا و جهان را تجربه کند. این تحقیق با روش توصیفی_تحلیلی از طریق مطالعات کتابخانه‌ای به دنبال بررسی انتقادی مونیسم و خودالوهیتی انسان معنوی با توجه به مبانی حکمت متعالیه و آموزههای وحیانی است. تاثیرپذیری از عرفان هندوئیسم برخلاف مبانی پذیرفته شده قبلی، تعارض آن با عرفان اسلامی(مورد پذیرش ملکیان)، تقابل خودالوهیتی با کمال معنوی و تنافی آن با هدف معنویت‌گرایی از مهم‌ترین نقدهای وارد بر این ویژگی انسان معنوی هستند.
|
|
کلیدواژه
|
خودالوهیتی، مونیسم، عقلانیت، معنویت، معنویت‌گرایی، اومانیسم
|
|
آدرس
|
دانشگاه معارف اسلامی, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
jasemani@chmail.ir
|
|
|
|
|
|
|