تمایز سیره و آموزه‌های شریعت‌گرای ائمه اثنی‌عشر(ع) با گمانه‌های صوفیانِ اباحی‌گر

یکی از جریان‌هایی که اندیشه اصیل اسلامی را به مخاطره انداخته، جریان شریعت‌گریزِ اهل اباحه است. گمانه‌های این جریان که بعضا در میان برخی از مسلمانان خود را نشان داده و به ترک ظواهر شریعت توسط ایشان منجر شده، با اصول و مبانی اندیشه‌های شریعت‌گرای ائمه اثنی‌عشر(ع) همخوان نیست. پژوهش حاضر که با بهره‌گیری از شیوه توصیفی تحلیلی سامان یافته، به این نتیجه رسیده که اباحی‌گری‌های مدعیان تصوف و عرفان، عمدتاً ناشی از گمانه‌های انحرافی ازجمله تصور برداشته‌شدن تکلیف در صورت رسیدن به یقین، تاویل واجبات و محرمات، گمانه حلول و اتحاد و گمانه‌های ملامتیه بوده است. با استناد به سیره پیشوایان و آموزه‌های دینی از جمله: تاکید دائمی بر انجام عبادات، احکام شرعی و ترک گناهان، تاکید بر نادرستی تاویلات اباحی‌گونه، برخورد با گمانه های ملامتیه و نفی اتحاد بدن عارفان با خداوند می‌توان نادرستی گمانه‌های شریعت‌گریزِ مدعیان تصوف را به اثبات رساند.