جایگاه تشیع در اندلس در مقایسه با مذاهب دیگر (تحلیلی بر علل گسترش نیافتن تشیع در اندلس)
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
چلونگر محمدعلی
|
|
منبع
|
پژوهش هاي تاريخي - 1395 - دوره : 8 - شماره : 1 - صفحه:1 -14
|
|
چکیده
|
مسلمانان از سال 92 تا 898 ق/711 تا 1492 م، در اندلس حضور داشتند و این منطقه بخشی از دنیای اسلام محسوب می شد. با بررسی جایگاه تشیع در اندلس، این مسئله برای ما آشکار می شود که در دوره حاکمیت مسلمانان در این سرزمین، تشیع نفوذ و گستردگی نداشت و اندلس وضعیت متفاوتی با مناطق شرقی خلافت داشت.عواملی چند موجب شد که در این منطقه از جهان اسلام، تشیع نتواند از کثرت جمعیت برخوردار شود. این عوامل را می توان این گونه برشمرد: فعال نبودن اصحاب و راویان روایات ائمه(ع) در آنجا؛ حضور نداشتن گسترده قبایل و خاندان های شیعی؛ حاکمیت امویان که مخالف هرگونه اندیشه و تفکر با بن مایه های شیعی بودند؛ حاکمیت مذهب اوزاعی و بعد از آن مالکی که مخالف تفکر و اندیشه های شیعی بودند. این مقاله در پی بررسی این عوامل است.
|
|
کلیدواژه
|
تشیع، اندلس، امویان اندلس، مذهب مالکی.
|
|
آدرس
|
دانشگاه اصفهان, گروه تاریخ, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
m.chelongar@yahoo.com
|
|
|
|
|
|
|