بررسی وضعیت تولید قالی در اصفهانِ دورﮤ رضاشاه (1304تا1320ش/1925تا1941م)

صنعت قالی‌بافی شهر اصفهان در دوره‌های مختلف فرازوفرودهای گوناگونی را تجربه کرده است؛ به‌ویژه پس از سقوط دولت صفوی و با ﺗﺄثیرپذیرفتن از ناآرامی‌های پس ‌از آن، این صنعت در سراشیبی رکود قرار گرفت. در اواخر دورﮤ قاجار و پس از پایان جنگ جهانی اول، به‌واسطه وضعیت اقتصادی کشور، بر مشکلات صنعت فرش اصفهان افزوده شد. با شروع دورﮤ رضاشاه، بخشی از این مشکلات به این دوره منتقل شد. استفاده از رنگ جوهری و فراموش‌‌شدن طرح‌های اصیل گذشته، همچنان کیفیت و اصالت فرش اصفهان را در مخاطره انداخته بود. در کنار این مسائل، مشکلات معیشتی و بهداشتی بافندگان فرش نیز پابرجا بود.پژوهش پیش رو به‌دنبال پاسخ این پرسش است که وضعیت تولید فرش شهر اصفهان در دورﮤ رضاشاه چگونه بود و دولت برای بهبود و ارتقای تولید فرش اصفهان چه اقداماتی انجام داد. فرضیه این پژوهش آن است که باتوجه به مشکلات فراوان پیش روی این حرفه، اقدامات صورت‌گرفته ناکافی و غیراصولی بود.براساس نتایج به‌دست‌آمده از این پژوهش، مشخص می‌شود باوجود اقداماتی که برای رفع مشکلات موجود در وضعیت تولید قالی شهر اصفهان انجام شد، به‌واسطه کم‌اطلاعی دست‌اندرکاران این صنعت و نبود برنامه‌ریزی‌های دقیق و سیاست‌گذاری‌های درازمدت، این فعالیت‌ها چندان ثمربخش نشد؛ درنتیجه، مشکلات همچنان برجای ماند. روش این پژوهش توصیفی‌تحلیلی است و از منابع کتابخانه‌ای و اسناد و مدارک آرشیوی استفاده شده است. در این روش پس از جمع‌آوری اطلاعات کافی، یافته‌ها سازماندهی و سپس تجزیه‌وتحلیل می‌شوند.

The Study of Carpet Production in Isfahan during Pahlavi I (13041320 AH/ 19251941 AD)

The carpet industry in the city of Isfahan has experienced many different ups and downs during its formation, especially after the collapse of the Safavid Dynasty and, after being influenced by the subsequent unrest, the industry was in a downturn. At the end of the Qajar period and after the end of the First World War, due to the economic situation in the country, the problems of Isfahan carpet industry were added. With the beginning of the Reza Shah era, some of these problems were transferred to this period. Using ink color and forgetting the past original designs had endangered the quality and genuineness of the carpet of Isfahan. Along with these issues, livelihood and hygiene problems of carpet weavers still existed. This study is going to use references and historical documents in order to clarify the situation of Isfahan carpet in the first Pahlavi period and also and what the government did to improve and improve Isfahan carpet production. The hypothesis of this research is that due to many problems facing this profession, the actions were inadequate and unproductive. Based on the results of this research, it is clear that despite the measures taken to solve the problems in the production of carpet in Isfahan, these activities were not very fruitful due to the lack of knowledge of the people of this industry and the lack of precise planning and longterm policies. The methodology of this research is descriptiveanalytical using library resources and archival documents. In this method, after gathering enough information, the findings are organized and then analyzed.