بررسی ارتباط بین رشد اعتقادی با خودپنداره و رفتار شهروندی و مقایسه آنها در دانش‌آموزان دختر و پسر

امروزه یکی از دغدغه‌های اندیشمندان علوم تربیتی موضوع گرایش به معنویت و اخلاق‌مداری دانش آموزان و به تبع آن رفتار مناسب شهروندی است، با توجه به اهمیت موضوع، هدف پژوهش حاضر، مقایسه و بررسی ارتباط بین رشد اعتقادی و خودپنداره و رفتار شهروندی در دانش‌آموزان دختر و پسر بود. این یک بررسی پیمایشی از نوع توصیفی-همبستگی و مقایسه‌ای بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش‌آموزان متوسطه دوم ناحیه یک اردبیل به تعداد 15824 در سال تحصیلی 94-95 بودند که به تعداد 380 نفر (190 دختر و 190 پسر) به روش نمونه‌گیری ساده انتخاب شدند. با حضور در محل تحصیل به پرسشنامه رشد اعتقادی و خود پنداره  scq و پرسشنامه تربیت شهروندی پاسخ دادند. روایی و پایایی پرسشنامه‌ها در تحقیقات متعدد تایید شده بود. برای تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره برای تجزیه و تحلیل آماری همبستگی بین متغیرها و ارتباط آنها از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد بین رشد اعتقادی و متغیر خودپنداره و همچنین رفتار شهروندی ارتباط معناداری وجود دارد و از سوی دیگر این متغیرها در بین دانش‌آموزان دختر و پسر تفاوت معناداری وجود دارند. تقویت رشد اعتقادی دانش‌آموزان مدرسه می تواند به تقویت خودپنداره و رفتار مناسب شهروندی دانش‌آموزان منجر شود.