بررسی اثربخشی آموزش‎های مدارس قرآن بر مهارت روخوانی قرآن دانش‎آموزان مقطع ابتدایی (نمونه موردی: مدارس شهر بردسکن)

آموزش قرآن در برنامه‌های نظام آموزشی همواره مورد نظر بوده است. در یکی از آخرین آنها، ایجاد مدارسی ویژه با نام مدارس قرآنی در دستور کار قرار گرفت که به صورت کلاس‌های فوق برنامه در برنامه آموزشی مدارس جای گرفته است. در این مقاله، با رویکرد تحقیقی طرح‌های آزمایشی کلاسیک به ارزیابی تاثیرات این آموزش‌ها بر روخوانی قرآن پرداخته شده است. برای این منظور، شهر بردسکن به عنوان منطقه مورد مطالعه انتخاب شد و دو گروه از دانش‌آموزان مقطع ابتدایی این شهر به عنوان گروه آزمایش و گروه کنترل انتخاب شدند. از هر کدام از گروه‌ها، پیش و پس از برگزاری این کلاس‌های آموزشی، آزمونی در زمینه مهارت‌های قرآنی، در بخش‌های مختلف، به عمل آمد؛ با این تفاوت که دانش‌آموزان گروه کنترل در این کلاس‌ها شرکت نکرده بودند. یافته‌ها نشان داد که این دوره‌های آموزشی تاثیر مهمی بر مهارت روخوانی دانش‌آموزان ابتدایی می‌گذارد. از روش‌های آماری شامل میانگین و انحراف استاندارد، نمودارهای شبکه‌ای، آزمون‌های ناپارامتری و به‌ویژه تحلیل کوواریانس در این نتیجه‌گیری استفاده شد. بر‌همین‌اساس، مشخص شد که بیشترین تاثیر، از طریق آموزش‌های مربوط به لحن به‌دست آمده است. یافته‌ها همچنین تفاوتی را میان دانش‌آموزان دختر و پسر از لحاظ میزان تاثیرگذاری نشان ندادند و تفاوت‌های دیده شده، معنادار نبود. به این ترتیب، می‌توان گفت برگزاری این دوره‌های آموزشی در بهبود روخوانی قرآن مجید در دانش‌آموزان ابتدایی تاثیر مثبتی داشته و دست‌کم به برخی از اهداف خود دست یافته است.