بررسی فلسفه شخصی اساتید در زمینه تربیت دینی از منظر اساتید دانشگاه کردستان

هدف از این پژوهش، بررسی فلسفه شخصی اساتید در زمینه تربیت دینی است. برای نیل به این هدف، از رویکرد کیفی مبتنی بر مطالعه نمودنگارانه استفاده شد. شرکت‌کنندگان در تحقیق، 11 نفر از اساتید دانشگاه کردستان بودند که با استفاده از نمونه‌گیری هدفمند به روش گلوله برفی تا اشباع نظریِ داده‌ها انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها از مصاحبه پیمایشی با روش هدایت کلیات و برای تحلیل داده‌ها از روش نمودنگاری تکاملی و دنبال کردن مراحل جاروینن و باودن استفاده شد. یافته‌ها که در سه دسته پیش‌فرض‌ها، اصول و روش‌ها طبقه‌بندی شده، نشان می‌دهد که به باور استادان، تربیت دینی در شرایط فعلی از جایگاه مطلوبی برخوردار نیست و لازم است جایگاهش در دانشگاه‌ها احیا شود تا برای دانشجو برانگیزاننده باشد. از این ‌رو، به اساتیدی نیاز است که تربیت دینی در آن‌ها نهادینه‌شده باشد و با گفتار و عمل خود، در رساندن دانشجو به کمال تلاش کنند. آنان بااهمیت دادن به زیر ساخت‌های اخلاقی و دینی و با توجه به اصل آزادی فکر و عمل و در کنار آن با الگو محوری خود، باید چهره‌ای از دین و تربیت دینی را برای دانشجو به تصویر بکشند که دغدغه اوست. به همین جهت، استاد لازم است دانشجو و زمینه‌های خانوادگی و فرهنگی او را شناخته، وی را به ‌سوی کردار راستین دینی به ‌دور از ریا و تظاهر کشانده و خود در این کار پیشگام باشد؛ ولی هرگاه هم که لازم شد، دوستانه و مشاوره گونه دانشجو را راهنمایی کند.