بررسی قصه گویی قرآن به عنوان روشی فعال درآموزش اخلاق

این پژوهش با هدف شناخت و تبیین ویژگی‌های قصه پردازی قرآن به عنوان یک روش آموزشی فعال انجام شده است. پژوهش حاضر از نوع کیفی با رویکرد توصیفی – تحلیلی است که با روش کتابخانه‌ای انجام شده است. نتایج این بررسی نشان داد که شیوه قصه پردازی قرآن با بهره‌گیری از ویژگی‌هایی چون تنوع در آغاز قصه‌ها، شیوه‌های متنوع گفت‌وگو، ایجاز، پرسش و پاسخ، تاکید بر شیوه‌ی روایت غیرخطی، سفیدخوانی و حذف برخی پرده‌های قصه برای مخاطب و در نهایت تشویق به تفکر و استدلال، یک شیوه‌ی آموزشی فعال است با محوریت تربیت درونی، تعامل دوسویه، یادگیری بر پایه فعالیت مخاطب و نقش تسهیل کننده‌ی مربی.