تبیین مدل نوع‌دوستی خیرین مدرسه‌ساز در ده سال اخیر (1390ـ1380)

هدف از این پژوهش تعیین مدل نوع‌دوستی خیرین و کشف روابط مشترک براساس تحلیل مسیر است. جامعه آماری خیرین مدرسه‌ساز که با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای، براساس تعداد متغیرها و نمونه (15×22) و جدول کرجسی و مورگان (1970)، تعداد حجم نمونه 370 نفر مشخص شدند. برای اندازه‌گیری عوامل روان‌شناختی، اجتماعی و فرهنگی از سیزده آزمون شامل آزمون شخصیتی نیو، خوش‌بینی، خودکارآمدی عمومی، باورهای مدرنیته، باورهای دینی، ارزش‌های علاقه به مادیات، ارزش‌های متافیزیک، نیازهای اساسی (شایستگی و روابط خاص) خودمختاری اخلاقی، انگیزش اخلاقی، انگیزش پیشرفت، احساسات اخلاقی و نوع‌دوستی استفاده شد. تجزیه ‌و تحلیل آماری با استفاده از داده‌های کیفی مدل مفهومی طراحی‌شده و پس از تهیه مدل از تحلیل عاملی تاییدی و برای برازندگی مدل‌ها از متغیرهای نهفته براساس نرم‌افزاری lisrel, spss20 استفاده شد. عوامل اصلی علیت نوع‌دوستی شامل، اخلاق فطری، اخلاق توحیدی و خودگرایی اخلاقی و ضریب شیب استاندارد بتا به ترتیب برابر با (49/0=b)، (13/0=b)، (24/0=b) و در سطح 01/0 معنادار نشان داد؛ و عوامل میانجی نوع‌دوستی در خودگرایی اخلاقی مشتمل بر صفات شخصیت (28/0=b)، ارزش‌های درونی (45%=b)، ارزش‌های بیرونی (13/0=b) و عوامل اجتماعی (27/0b) گزارش‌شده در اخلاق فطری ویژگی‌های صفات شخصیت (33/0=b) ارزش‌های درونی (28/0=b)، ارزش‌های بیرونی (26/0=b) و عوامل اجتماعی (24/0=b) و در اخلاق توحیدی ویژگی‌های صفات شخصیت (75%=b) ارزش‌های درونی (66%=b) ارزش‌های بیرونی (84%=b) و عوامل اجتماعی (10/0=b) گزارش شد؛ بنابراین، اخلاق نوع‌دوستی تابعی از خودگرایی اخلاقی، اخلاق فطری و اخلاق توحیدی است و اخلاق نوع‌دوستی تابعی ضمنی از صفات شخصیت، ارزش‌های درونی، بیرونی و عوامل اجتماعی است.