تحلیلی بر نسبت دنیا و آخرت و دلالت‌های تربیتی آن

هدف این مقاله تبیین مناسبات دنیا و آخرت و تعیین دلالت‌های تربیتی آن است. این رویکرد می‌تواند نگریستن به رابطه دنیا و آخرت و تنظیم عملکرد و رفتارهای فردی و اجتماعی در جهت حیات طیبه را تحت تاثیر قرار دهد. برای تبیین چگونگی نسبت دنیا و آخرت، ماهیت این دو بررسی و آشکار شد که دنیا و آخرت از یکدیگر قابل تفکیک نیستند. جدا انگاری زمانی به‌وجود می‌آید که ماهیت اصلی حیات دنیوی و اخروی شناخته نشود. برای تبیین چگونگی حرکت در دنیا و رسیدن به حیات طیبه نیز با توجه به تجزیه و تحلیل سوال نخست، اصولی تعیین شد. نگرش صحیح به دنیا، باور به برتری آخرت بر آن، نیرومندسازی اراده، تقویت حس کرامت و محاسبه خود از جمله این اصول است. برای استنتاج دلالت‌های تربیتی از روش توصیفی و تحلیلی استفاده و به‌وسیله استدلال عقلی دلالت‌هایی تعیین شد. چند هدف تربیتی از قبیل شناساندن ماهیت دنیا به افراد، توانایی عمران و آباد کردن دنیا، آگاهی از رابطه حقیقی دنیا وآخرت، تقویت روحیه صبر و پایداری و یادگیری سبک زندگی مهم‌ترین هدف‌های تربیتی را تشکیل می‌دهد. در پایان نیز پیشنهاد‌های کاربردی ارایه شده است.