بررسی دلالت‌های تربیتی آموزه های دینی کی‌یرکگور براساس اندیشه استاد مطهری

در اندیشه کی‌یرکگور، تربیت دینی فرایندی است که مبنای آن درونی بودن ایمان و هدف نهایی‌اش حضور در پیشگاه خداوند است که به کمک حادثه‌ای فوق‌العاده به نام جهش ایمانی حاصل می‌شود؛ ضمن اینکه وی بر آگاهی توام با آزادی فرد در انتخاب اعتقادات خویش به دور از هر جبر و تحمیلی تاکید می‌کند. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد با این که جهش ایمانی و درونی بودن ایمان (و عدم امکان تحمیل آن از بیرون) مورد وفاق هر دو اندیشمند است و هر دو تاکید دارند که ایمانی پایدار است که دستاورد آزادی فرد در انتخاب آموزه‌های اعتقادی خویش باشد، شهید مطهری معتقد است جهش ایمانی برای همگان امکان‌پذیر نیست و تنها برای تعداد اندکی از خواص اتفاق می‌افتد که مورد عنایت الهی قرار گرفته‌اند و تعمیم آن به همه انسان‌ها ایمان را به مفهوم کلی و مبهم و تا حدودی دست‌نیافتنی تبدیل می‌کند. ایمان در اندیشه کی‌یرکگور بیشتر از ایمان شهودی به ایمان احساسی شبیه است و این در حالی است که جایگاه شک، شک موقت و نه شک دائم، در اندیشه استاد مطهری اهمیت خاصی دارد. در مقوله ارتباط با دیگران و ایمان، استاد مطهری در نقطه مقابل کی‌یرکگور است و دیگران را از مقوله ایمان جدا نمی‌داند و بر این باور است که داشتن درد خلق به نوعی همان درد حق داشتن است و سیر به‌سوی خدا بر پایه‌ای از رابطه با انسان‌های دیگر بنا شده است.

Investigating the Educational Denotations of Kierkegaard’s Religious Ideas Based on Master Mutahhari’s Thought

In Kierkegaard’s thought, religious education is a process whose foundation is the internality of the faith and whose ultimate goal is presence before God, which is achieved through an extraordinary event called “leap of faith”. Besides, Kierkegaard emphasizes on the individual’s awareness along with his freedom in choosing his own beliefs away from any compulsion and imposition.The findings of research show that although leap of faith and internality of faith (and its not being imposed from the outward) is agreed upon by both thinkers, and both stress that the faith is stable if it is achieved through the individual’s freedom in choosing his doctrinal teachings, Martyr Mutahhari maintains that leap of faith is not possible for everybody and is experienced by certain persons who have been favored by God, and that extending it to all human beings turns the ‘faith’ into a general, ambiguous and somewhat inaccessible concept.In Kierkegaard’s thought, faith is more similar to emotional faith than intuitive faith, and this is while the position of doubt – temporary doubt, not the perpetual one – in Master Mutahhari’s thought is of special importance. Regarding the relationship with others and faith, Master Mutahhari is in opposite position to Kierkegaard, and does not regard others separate from faith, believing that feeling responsibility for the people is somehow the same as feeling responsibility for God, and going towards God is based on the relationship with other human beings.