تاثیر نسبی جنایت بر مرگ مجنیٌ‌علیه و مسیولیت ضارب

جنایتی که بر مجنیٌ‌علیه وارد می‌شود، گاه به ضمیمه عامل درونی ـ مثل بیماری ـ یا عامل بیرونی جنایی ـ همچون ایراد جراحت ـ یا عامل بیرونی غیرجنایی ـ مانند سقوط از ارتفاع ـ باعث مرگ مجنیٌ‌علیه می‌‌شود. در این‌گونه موارد که عامل دیگری نیز در فوت مجنیٌ‌علیه دخالت داشته، نسبت به میزان مسیولیت جانی سه احتمال مطرح است: «مسیولیت کامل»، «عدم مسیولیت» و «مسیولیت نسبی». مفروض این نوشته آن است که معیار ضمان، صحت استناد جنایت است؛ از این رو، در هر موردی که جنایت به جانی مستند نباشد، ضمان وی منتفی بوده، در هر موردی که فوت به طور کامل به او مستند باشد، ضمان به طور کلی متوجه وی خواهد شد و اگر فوت، هم به جنایت مستند باشد و هم به عامل دیگر، در این صورت جانی به همان نسبتی که فعل او در وقوع نتیجه دخالت داشته، ضامن خواهد بود؛ البته با ملحوظ‌داشتن این نکته که در هر حال شرط مسیولیت جانی، آن است که میان جنایت اولیه با تحقق نتیجه، بیش از یک سال فاصله نیفتاده باشد.