منابع فقه در قرآن کریم

قرآن کریم یکی از مستندات مهم شناخت و ارزیابی منابع فقه، در دانش اصول فقه است. اصل عدم حجیت ظن در منابع فقه، زمینه کلی دیدگاه قرآن در منابع فقه است. قرآن به‌عنوان نخستین منبع فقه، از دیدگاه قرآن است. احکام فقهی در قرآن حکمت نامیده شده است و حوزه قضایی و غیر آن را دربرمی‌گیرد. سنّت منبع دوم فقه از دیدگاه قرآن است و از دیدگاه قرآن شامل قول، فعل و تقریر همه معصومان است که «اهل‌البیت » خوانده شده‌اند. خبر واحد یکی از راه‌های اثبات سنّت است که در قرآن اشاره شده است. عقل، با محدودیتی معیّن، در شناخت احکام فقهی از نظر قرآن، نقش مشخصی دارد.