عقد فرزند خواندگی

فرزندخواندگی نهادی است که طبق آن رابطه خاصی میان فرزندخوانده، پدرخوانده و مادرخوانده به‌وجود می‌آید. این رابطه حقوقی در اثر پذیرفتن طفلی به‌عنوان فرزند، از جانب زن و مرد یا یکی از این دو و قبول پذیرش از ناحیه دیگری (ولیّ خاص یا ولیّ عام) به‌وجود می‌آید، بدون آنکه پذیرندگان طفل، پدر و مادر واقعی او باشند و آثار نسب مترتب شود.ایجاد این رابطه فقط از راه عقد امکان‌پذیر است و مشروعیت آن با مقدمات ذیل، مراحل مقتضی و مانع را سپری می‌کند و به اثبات می‌رسد:1. ضرورت فرزندخواندگی؛ 2. فرزندخواندگی عملی حقوقی است؛ 3. این عمل حقوقی فقط از راه عقد امکان‌پذیر است؛ 4. عقود و معاملات چون از امور عرفی و عقلایی‌اند، نه از مخترعات شارع، در مشروعیت آن امضا و یا عدم ردع کافی است؛ 5. ادله نافی فرزندخواندگی فقط آثار نسب را نفی کرده است، نه همه آثار عقد فرزندخواندگی را.