تاثیر عدم درمان مجنی‌علیه در مسیولیت جانی

در بسیاری از جنایات، وضعیت مجنی‌علیه به گونه‌ای است که اگر درمان شود، سلامتی خود را بازمی‌یابد و اگر به درمان اقدام ننماید، فوت می‌کند. در چنین مواردی پرسش اساسی آن است که آیا اقدام یا عدم اقدام مجنی‌علیه نسبت به درمان خود، تاثیری در میزان مسیولیت جانی دارد یا خیر؟ رویکرد فقها نسبت به این پرسش متفاوت است. هرچند برخی فقها معتقدند که ترک درمان مجنی‌علیه تاثیری در میزان مسیولیت جانی ندارد؛ ولی دیدگاه مورد قبول آن است که هرگاه مجنی‌علیه با اقدام به درمان، قادر به حفظ حیات خود باشد، ولی مداوا را به عمد ترک کرده باشد، خونش هدر بوده، جانی مسیولیتی جز به مقدار جنایت اولیه ندارد و هرگاه ترک مداوا بدون تعمد باشد، جانی حسب مورد، ضامن دیه‌ نفس یا قصاص است. همچنین، هرگاه مجنی‌علیه اراده درمان نماید؛ ولی پزشک از درمان وی خوداری کند و در نتیجه مضروب فوت کند، در حالی که در صورت عدم امتناع پزشک، نجات جان بیمار حتمی باشد، این پرسش مطرح خواهد بود که آیا امتناع پزشک از درمان مجنی‌علیه می‌تواند در میزان مسیولیت جانی اثرگذار باشد؟