عدم مشروعیت کاربرد سلاح هستهای در پرتو اصل تفکیک
|
|
|
|
|
نویسنده
|
قربان نیا ناصر ,اخگری بناب نادر
|
منبع
|
حقوق اسلامي - 1390 - دوره : 8 - شماره : 28 - صفحه:73 -103
|
چکیده
|
همزمان با پیشرفتهای خیرهکننده بشر در دستیابی به تکنولوژیهای جدید، تسلیحات نظامی نیز متاثر از این پیشرفتها، مخربتر و وحشتناکتر از گذشته، توسعه یافتهاند؛ به طوری که خواب راحت را از چشمان بشریت ربودهاند. مهمترین این تسلیحات سلاحهای هستهای هستند که خصوصیت اصلی آنها، کشتار و تخریب بدون تفکیک نظامیان و غیرنظامیان از یک سو و اهداف نظامی و غیر نظامی از سوی دیگر میباشد. دامنه کشتار و تخریب با تسلیحات هستهای به قدری وسیع است که قابلیت کنترل به یک نقطه مشخص و محدود را نداشته و کنترل کشتار و تخریب توسط این تسلیحات تقریباً غیرممکن است و این در حالی است که یکی از اصول تثبیتشده و بنیادین حقوق بشردوستانه بر پایه موازین اسلامی و بینالمللی، لزوم رعایت «اصل تفکیک» در زمان بهکارگیری یک سلاح و انجام حمله نظامی است. در این مقاله کوشیدهایم تا با توجه به اصل تفکیک و جایگاه آن در مقررات بینالمللی و اسلام، نقض این اصل را در صورت استفاده از سلاحهای هستهای ـ توسط متخاصمین ـ در یک مخاصمه مسلحانه نشان دهیم و بر همین اساس، خلاف رای 1996 دیوان بینالمللی دادگستری، عدم مشروعیت تهدید و یا کاربرد سلاح هستهای را اثبات نماییم.
|
کلیدواژه
|
سلاح هستهای ,حقوق بشردوستانه ,اصل تفکیک ,اهداف و افراد نظامی و غیرنظامی
|
آدرس
|
دانشگاه مفید, ایران, دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم, ایران
|
پست الکترونیکی
|
n_akhgari@yahoo.com
|
|
|
|
|