بررسی حقوقی برایت‌نامه‌های پزشکی

امروزه در عرف پزشکی مرسوم است که با رجوع بیمار به پزشک برای درمان و به ویژه در درمان‌هایی که مستلزم عمل جراحی است، بیمار یا اولیای او باید برایت‌نامه تنظیم‌شده را امضا کنند تا پزشک، بیمار را درمان کند؛ زیرا جز در موارد فوری، برایت تنها وسیله معافیت پزشک حاذق و ماهر از مسیولیت است و بدیهی است که پزشک از اخذ آن، صرف‌نظر نکند. با این همه، مراکز درمانی و بیمارستان‌ها به اخذ برایت بسنده نمی‌کنند و در عمل رضایت‌نامه‌ای هم از بیمار گرفته می‌شود که گویا رضایت‌نامه، ناظر به معافیت از مسیولیت کیفری و برایت‌نامه، ناظر به معافیت از مسیولیت مدنی پزشک حاذق و ماهر است. بدین‌ترتیب باید دید که شرطِ برایت یا برایت از چه جایگاهی برخوردار است؛ آیا می‌توان به اعتبار و صحت آن باور داشت و آن را موثر دانست و آیا اخذ برایت به معنای آن است که پزشک حاذق و ماهر از مسیولیت مدنی و یا کیفری معاف می‌گردد و به هیچ وجه مسیول شناخته نمی‌شود؟ بالاخره آیا صرفِ اخذ برایت از بیمار یا اولیای وی، برای معافیت کافی است و نیازی به اخذ مجدد رضایت‌نامه نیست؟