دامنه اعمال قاعده «ضرورت » بر مقررات جهاد در فقه اسلامی

یکی از قواعد مهمی که در اکثر ابواب فقهی مورد استفاده قرار می گیرد «قاعده ضرورت» می باشد. طبق این قاعده ارتکاب فعل حرام و ممنوع با رعایت برخی شرایط از جمله «رعایت تناسب» مجاز می باشد. از این رو با این که حمله به اهداف غیرنظامی در حالت عادی از منظر مقررات اسلامی مجاز نیست اما با تحقق ضرورت نظامی حمله در چارچوب رعایت شرایط مقرر برای ارتکاب فعل ضروری مجاز می شود. اما با این وجود تحقق ضرورت نظامی در زمان جنگ نمی تواند دلیلی برای استفاده از تسلیحات کشتارجمعی باشد. لذا برای حفظ حکومت اسلامی یا اساس اسلام نمی توان از تسلیحات کشتارجمعی استفاده نمود. زیرا این امر نقض غرض از وجود اسلام و تشکیل حکومت اسلامی خواهد بود. علاوه بر این که امروزه باعنایت به پراکندگی کشورهای اسلامی و مسلمان ها در اقصی نقاط جهان، عملا نابودی اساس اسلام میسر نمی باشد. در نتیجه ضرورت حفظ «بیضه‌ الاسلام» هرگز امکان تحقق نخواهد یافت. تا ضرورت استفاده از تسلیحات کشتارجمعی مهیا شود. اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺮﺧﯽ ﺑﺎ اﺳﺘﻨﺎد ﺑﻪ آﯾﻪ ٦٠ ﺳﻮره ﻣﺒﺎرﮐﻪ اﻧﻔﺎل ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﺳﺎﺧﺖ و اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﺴﻠﯿﺤﺎت ﮐﺸﺘﺎرﺟﻤﻌﯽ ﺣﺘﯽ در ﺣﺎﻟﺖ ﻏﯿﺮﺿﺮور ﻧﯿﺰ ﻣﺠﺎز ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻗﻮل ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﻣﻘﯿﺪ ﺷﺪن اﻃﻼق آﯾﻪ ﻣﺬﮐﻮر ﺑﺎ آﯾﺎت دﯾﮕﺮ ﺻﺤﯿﺢ ﻧﻤﯽ ﺑﺎﺷﺪ.