نظام نوآوری بخشی به عنوان چارچوبی برای تحلیل نظام مالی بخش سلامت کشور

واحدهای زیرمجموعه وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی بعنوان متولی بخش سلامت کشور، گستردگی فراوانی داشته بطوریکه هم اکنون 57 دانشگاه و دانشکده علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی، 330 دانشکده دولتی و حدود 700 بیمارستان آموزشی و درمانی وابسته به دانشگاه های علوم پزشکی و حدود 29000 مرکز غیر بستری بهداشتی و اورژانسی زیر مجموعه آن می باشند. همچنین در مجموع در حدود 410000 نفر در دانشگاه ها و دانشکده های علوم پزشکی سراسر کشور مشغول به کار هستند. قطعاً گردش مالی مناسب در چنین سیستمی از اهمیت زیادی برخوردار می باشد. ابعاد مختلف این گردش مالی به همراه میزان این گردش، نشان از اهمیت و پیچیدگی زیاد آن دارد. به طور حتم مدیریت مناسب علم و نوآوری در چنین سیستم پیچیده ای می تواند ضمن تسهیل فرایندهای مالی و گردش کارها، موجب استفاده مناسب تر از منابع مالی بخش سلامت کشور گردد. دیدگاههای سنتی، تولید علم و نوآوری را بصورت فرایندی خطی در نظر می گرفت منتهی در رویکردهای جدید، تولید مناسب علم و نوآوری نتیجه تاثیر عوامل مختلف و در قالب یک سیستم در نظر گرفته می شود که از آن به عنوان سیستم نوآوری نام برده می شود. رویکرد نظام نوآوری مهم‌ترین رویکردی است که در حوزه سیاست‌گذاری علم و فناوری مطرح شده است. بسیاری از پیشرفتهای اخیر در همه زمینه ها از رویکرد نظام مند به پدیده نوآوری الهام گرفته اند [1].یکی از رایج ترین طبقه بندی ها در خصوص کارکردهای نظام ملی نوآوری که مبنای مطالعه نظام ملی نوآوری بسیاری از کشورها قرار گرفته، طبقه بندی سازمان توسعه و همکاری اقتصادی oecd است [2]. بر اساس این طبقه بندی کارکردهای اصلی نظام ملی نوآوری در 7طبقه اصلی، تقسیم بندی شده اند. [3]. در تدوین نقشه جامع علمی حوزه سلامت با توجه به ویژگی های خاص بخش سلامت، این کارکردها به 9 طبقه اصلی سیاست گذاری و مدیریت، تامین منابع و تسهیل نوآوری، افزایش ظرفیت تولید دانش،انتشار دانش تولید شده، توسعه نیروی انسانی و آموزش، ارتقای کارآفرینی، تسهیل و افزایش ظرفیت تولید محصول و خدمات، هنجارها و فرهنگ سازی و تسهیل و ایجاد ارتباطات تقسیم گردید [4].