بررسی ارتباط اضطراب آشکار و پنهان با کیفیت زندگی کاری در پرستاران بیمارستان های آموزشی

اضطراب یکی از مسایل بحرانی زندگی کاری در سیستم بهداشتی، درمانی است و موجب افزایش مشکلات سلامتی، کاهش کیفیت زندگی کاری و کیفیت کار می‌شود. این مطالعه برای بررسی ارتباط اضطراب آشکار و پنهان با کیفیت زندگی کاری در پرستاران بیمارستان‌های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال 1393 انجام شد. روش پژوهش: این پژوهش توصیفی- تحلیلی، از نوع مقطعی، روی 654 پرستار انجام شد. گردآوری داده‌ها با پرسشنامه اشپیل برگر و کیفیت زندگی کاری استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری توصیفی و تحلیلی شامل آزمون شاپیرو ویلک، من ویتنی، کروسکال والیس و ضریب همبستگی اسپیرمن در نرم افزار spss18 انجام شد. یافته‌ها: میانگین اضطراب آشکار (96/9±19/45) بیشتر از اضطراب پنهان (6/9 ± 83/42) و در محدوده متوسط بود. سطح کیفیت زندگی کاری نیز (94/14 ± 24/84) بود. بین کیفیت زندگی با اضطراب آشکار (43/0- =r) و اضطراب پنهان (44/0- =r) همبستگی وجود داشت(001/0 < p). ارتباط معناداری بین اضطراب آشکار با شغل دوم، تعداد فرزند و اضطراب پنهان با جنسیت، وضعیت تاهل، شغل دوم و کیفیت زندگی کاری با وضعیت استخدامی، شغل دوم، وسیله نقلیه وجود داشت(05/0 < p).کاهش میزان اضطراب آشکار و پنهان با افزایش کیفیت زندگی کاری همراه است. لذا، بایستی یکی از اولویت‌های اصلی مدیران بیمارستان اتخاذ راهکارهای مناسب، جهت کاهش اضطراب در محیط کار و ارتقا کیفیت زندگی کاری باشد تا شرایط لازم جهت بهبود کیفیت ارایه خدمات پرستاری فراهم گردد.