اندازه‌های دور کمر و نسبت دور کمر به لگن به عنوان نشانگر های عوامل خطرزای قلبی و عروقی در ایران

چاقی از جمله عوامل خطرزای اصلی در بروز بیماری‌های قلبی عروقی است. هدف از این پژوهش حاضر مشخص کردن شاخص های پیکرسنجی که بیشترین ارتباط را با عوامل خطرزای قلبی و عروقی را دارد، بود. در این پژوهش 991 مرد و 1188 زن (15 تا 64 ساله) شرکت کردند. شاخص توده ی بدن، دور کمر، نسبت دور کمر به لگن، نسبت دور کمر به قد، و درصد چربی بدن آزمودنی ها اندازه گیری شد. نمونه های خون ناشتا گرفته شده و متغیرهای گلوکز خون، تری گلیسیرید، کلسترول تام، لیپوپروتیین با چگالی پایین و لیپوپروتیین با چگالی بالا اندازه گیری شدند. تجزیه و تحلیل رگرسیون چند گانه نشان داد که به ترتیب شاخص توده ی بدن، نسبت دور کمر به قد و نسبت دور کمر به دور لگن بیشترین درصد واریانس تری گلیسیرید، نسبت tchol/hdl-c و لیپوپروتیین با چگالی پایین را در مردان توجیه می کند. حال آنکه نسبت دور کمر به دور لگن بیشترین درصد واریانس تری گلیسیرید و دور کمر بیشترین درصد نسبت tchol/hdl-c و لیپوپروتیین با چگالی پایین را در زنان توجیه می کند. یافته های پژوهش حاضر نشان داد که نسبت دور کمر به لگن و نسبت دور کمر به قد بهترین شاخص های پیشگویی کننده ی عوامل خطرزای قلبی و عروقی در مردان و نسبت دور کمر به لگن و دور کمر بهترین شاخص در زنان هستند. بنابراین شاخص‌های تعیین شده می توانند در جوامع شهری ایران کاربردهای عمومی و موثری را در جهت پیش بینی عوامل خطرزای قلبی عروقی داشته باشند.