سندرم تخمدان پلی کیستیک، ابعاد و مولفه‌های سازنده کیفیت زندگی زنان: یک مطالعه کیفی

سندرم تخمدان پلی کیستیک (pcos) از شایع‌ترین اختلالات غدد درون‌ریز است که با پیامدهای متفاوت بالینی از قبیل عوارض تولید مثلی، متابولیکی و روانی و بعضی از سرطانها همراه است، اما این که ابتلا به این سندرم چگونه بر کیفیت زندگی مبتلایان تاثیر می‌گذارد به‌خوبی تشریح نشده است. هدف از این مطالعه تبیین ابعاد و مولفه‌های کیفیت زندگی زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک است. این پژوهش بخش کیفی از یک مطالعه متوالی کیفی و کمی اکتشافی بود که با استفاده از مصاحبه‌های عمیق انفرادی باز و نیمه ساختار یافته، تجربیات زندگی 23 نفر از زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک در دامنه سنی 18 تا 40 سال را در ارتباط با کیفیت زندگی در مرکز تحقیقات غدد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران مورد بررسی قرار داد. مصاحبه‌ها تا اشباع داده‌ها ادامه یافت. مصاحبه‌ها با رضایت کتبی مشارکت‌کنندگان ضبط و پس از چند بارگوش دادن، بر روی کاغذ پیاده شد. اطلاعات به‌دست‌آمده با استفاده از تجزیه و تحلیل محتوی با روش مقایسه مداوم مورد بررسی قرار گرفت. مولفه‌های موثر بر کیفیت زندگی زنان مبتلا در ابعاد جسمانی شامل چاقی، پرمویی، ریزش موی سر، جوش، اختلالات قاعدگی و اختلال در سلامت عمومی، در ابعاد روانی، عاطفی، شناختی و اجتماعی شامل افسردگی، ناامیدی، ترس و اضطراب، بدخلقی، درونگرایی، اعتماد به نفس پایین، احساس خجالت و شرمندگی، احساس حقارت و خودکم بینی نسبت به همسالان، احساس غیرطبیعی بودن، احساس ضعف، مشغولیت ذهنی و کاهش تمرکز، ناتوانی در حل مساله و برنامه‌ریزی، انزواطلبی و گوشه‌گیری، ناتوانی در بیان مشکلات خود به اطرافیان، سرزنش توسط همسر به‌دلیل نازایی، محدودیت شرکت در مجامع عمومی، عکس‌العمل نامناسب و نگرش منفی جامعه نسبت به علایم سندرم و در ایفای نقش شامل ایفای نقش وابسته به جنسیت، از بین رفتن خصوصیات زنانگی و ظهور خصوصیات مردانگی و اختلال در رابطه زناشویی بود. با توجه به نتایج این مطالعه، بیماران مبتلا به pcos نیاز به حمایت ویژه سیستم خدمات بهداشتی و درمانی در ابعاد مختلف را دارند تا با تغییر در شیوه زندگی خود قادر به ارتقا مدیریت بیماری خود شوند. این زنان باید به‌طور منظم جهت دریافت مراقبت‌های بهینه و پاسخگویی به نیازها و انتظارات مورد ارزیابی قرار گیرند.