بررسی وضعیت سازگاری عاطفی و اجتماعی جانبازان محروم از یک چشم

جنگ از وقایعی است که سبب پیدایش لطمات فیزیکی و روانی متعددی می‌شود. یکی از این عوارض، فقدان بینایی است که ممکن است در یک یا هر دو چشم به وجود آید. از آنجا که نابینایی ممکن است قدرت سازگاری جانبازان را تحت تاثیر تاثیر قرار دهد و با توجه به اینکه اثرات آسیب‌های روان‌شناختی نابینایی در جانبازان کمتر بررسی شده است، این مطالعه با هدف بررسی وضعیت سازگاری عاطفی و اجتماعی جانبازان محروم از یک چشم در شهر زنجان در سال 1390 انجام شده‌است. این پژوهش یک مطالعه توصیفی مقطعی از نوع تحلیلی است که در آن تعداد 45 نفر از جانبازان محروم از یک چشم شهر زنجان بر اساس سرشماری انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه سازگاری بل جمع‌آوری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی و آزمون آماری anova با استفاده از نرم‌افزارspss استفاده شد. در این مطالعه، 45 نفر شرکت داشتند و میانگین سنی آنها 7±48 سال بود. یافته‌های مطالعه نشان داد که در بعد سازگاری عاطفی، اکثر نمونه‌ها (4/53 درصد) دارای وضعیت سازگاری ضعیف بودند. در بعد سازگاری اجتماعی نیز، 4/44 درصد ازنمونه‌ها سازگاری ضعیف داشتند و سازگاری حدود 4/44 درصد نیز در حد متوسط بود. بین میانگین بعد سازگاری اجتماعی و رده‌های سنی تفاوت معنی‌دار دیده‌شد (017/0=p). اما بین میانگین بعد سازگاری عاطفی و رده‌های سنی تفاوت معنی‌دار دیده نشد (451/0=p). همچنین تفاوت معنی‌دار در میانگین سازگاری عاطفی بر حسب درصد جانبازی دیده شد (022/0=p). اما بین متغیر های تاهل، تحصیلات، ورزش، علت آسیب با میانگین بعد سازگاری عاطفی و اجتماعی تفاوت معنی‌دار دیده نشد (05/0=p). با وجود اینکه در این مطالعه اکثر جانبازان وضعیت سازگاری مناسبی در بعد عاطفی و اجتماعی نداشتند لذا از مسیولین مربوطه در سطح کلان کشور انتظار می‌رود که به وضعیت روانی این گروه از هموطنان عزیز توجه بیش از پیش مبذول دارند و با برگزاری جلسات آموزش در مورد مهارت‌های زندگی و نیز فراهم‌کردن زمینه حضور فعال این افراد در سطح اجتماع باعث ارتقای سلامت جسمی و روانی آنها شوند.