عوامل تعیین‌کننده فعالیت بدنی بر اساس نظریه عمل منطقی توسعه‌یافته در زنان دیابتی

اکثرمطالعات انجام یافته نشان می‌دهد که تنها راه کنترل بیماری دیابت و پیشگیری از عوارض ناتوان‌کننده آن، انجام مستمر رفتارهای خود مراقبتی است. رفتار فعالیت بدنی از جمله روش‌های غیردارویی موثر بر دیابت بوده و به‌دلیل آثار مثبت بهداشتی آن در بیماران دیابتی، امروزه بیشتر مورد توجه قرارگرفته‌است. هدف از این مطالعه تعیین و شناسایی عوامل موثر بر رفتارفعالیت بدنی بیماران دیابتی بر اساس نظریه عمل منطقی توسعه‌یافته است. در این مطالعه تعداد 352 نفر از زنان دیابتی شمال استان آذربایجان غربی (شهر خوی) و واجد معیارهای ورودی مطالعه به روش غیر تصادفی به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. پرسشنامه‌های مناسب برای سنجش متغیرهای مورد نظر (آگاهی از دیابت، اعتقادات فردی، هنجارهای انتزاعی، خودکارآمدی درک‌شده، قصد رفتاری و رفتار فعالیت بدنی) با کمک راهنماهای موجود برای طراحی ابزار نظریه عمل منطقی و رفتار برنامه‌ریزی شده تدوین؛ و روایی و پایایی آنها تعیین شدند. در بین متغیرهای نظریه پیشنهادی در مطالعه حاضر، خودکارآمدی درک‌ شده قوی‌ترین و موثرترین متغیر برای قصد به انجام رفتار فعالیت بدنی شناخته شد که هم به صورت مستقیم و هم غیرمستقیم فعالیت بدنی را تحت تاثیر قرار داد. متغیرهای نگرش، فشار اجتماعی، آگاهی و سطح تحصیلات نیز پس از خودکارآمدی بیشترین قدرت پیش‌‌ بینی فعالیت بدنی را داشتند. نظریه پیشنهادی در مطالعه حاضر به‌خوبی توانست رفتار فعالیت بدنی را پیش‌بینی نماید و بنابراین می‌تواند اساسی برای مداخلات آموزشی با هدف ارتقای فعالیت بدنی و نهایتاً به منظور کنترل دیابت باشد.