ارتباط شاخص توده بدنی، دیابت و تیرویید با استیوپروز در مراجعه کنندگان به مراکز سنجش استخوان

استیوپروز، شایع‌ترین بیماری متابولیک استخوان است که با کاهش توده استخوان و اضمحلال ریزساختاری بافت استخوان مشخص می‌شود. استیوپروز یک مشکل هتروژن پیچیده است و از جهت علت شناسی، علت شناخته‌ شده‌ای ندارد. هنوز نقش لاغری و اختلالات عملکردی نظیر دیابت و بیماری‌های تیرویید در بروز این پدیده دقیقاً مشخص نیست، از این رو، مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط بین استیوپروز با شاخص توده بدنی body mass index-bmi، دیابت و بیماری‌های تیرویید در مراجعه کنندگان به مراکز تراکم سنجی شهر گرگان صورت پذیرفت. در این مطالعه مقطعی ـ تحلیلی 300 نفر از میان مراجعه کنندگان به مراکز تراکم سنجی شهر گرگان (3000 نفر) به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. اطلاعات عمومی، شرح حال بیماری دیابت (براساس علایم و نتایج آزمون قند خون)، بیماری‌های تیرویید (بر اساس نتایج آزمون tsh سطح و t4 آزاد سرم) و اطلاعات حاصل از تراکم سنجی استخراج و جمع آوری گردید. تحلیل داده‌ها در نرم‌افزار spss و با استفاده از آزمون‌های کای دو، تحلیل واریانس و رگرسیون ساده خطی صورت پذیرفته و سطح معنی‌داری برای تمام آزمون‌ها 0.05 در نظر گرفته شد. میانگین شاخص توده بدنی 28.14 کیلوگرم بر متر مربع و میانگین تراکم توده استخوان در ناحیه کمر 0.928 و در ناحیه فمور 0.778 گرم بر سانتی متر مربع بود. میانگین و انحراف معیار شاخص توده بدنی درا فراد استیوپروتیک در ناحیه کمر و فمور به ترتیب برابر با 5.62±94.25 و 5.20±26.95 بود. رابطه شاخص توده بدنی و وضعیت تراکم توده استخوانی در ناحیه کمر و ناحیه فمور از لحاظ آماری معنی‌دار بود، ولی رابطه دیابت و بیماری‌های تیرویید با وضعیت تراکم توده استخوانی در ناحیه فمور و کمر معنی‌دار نبود. نتایج رگرسیون ساده خطی نشان داد که ارتباط bmi با تراکم توده استخوانی در ناحیه کمر (ضریب بتا برابر 0.013) و فمور (ضریب بتا برابر 0.004) از لحاظ آماری معنی‌دار است. نتایج این مطالعه نشان داد که افراد کم وزن بیش از سایرین مستعد استیوپروز هستند، ولی هیچ ارتباطی میان دیابت و بیماری‌های تیرویید با استیوپروز در این مطالعه یافت نشد.