میزان تاثیر اجرای سازماندهی تمام وقتی بر کارآیی اتاق‌های عمل و درمانگاه‌های بیمارستان فارابی

در بیمارستان فارابی به منظور افزایش کارآیی و مقابله با مشکلات موجود تصمیم گرفته شد از سازمان دهی تمام وقتی استفاده شود. در این سازماندهی، استادان به جای چهار روز صبح، دو روز صبح و بعد از ظهر در اتاق عمل و درمانگاه فعالیت می‌نمودند. این مقاله به بررسی تاثیر سازماندهی مذکور بر کارآیی اتاق‌های عمل و درمانگاه‌های بیمارستان‌ فارابی می‌پردازد. پژوهش طراحی شده یک مطالعه توصیفی ـ تحلیلی از نوع مقطعی بود که با استفاده از مقایسه قبل و بعد انجام گرفت. برای انجام پژوهش شاخص‌های کارآیی شامل تعداد بیماران ویزیت شده در درمانگاه‌ها، تعداد عمل‌های جراحی و شاخص‌های بیمارستانی در یک سال قبل از اجرای سازماندهی جدید با یک سال بعد از اجرای آن مقایسه شد. نتایج بررسی نشان داد که پس از اجرای سازماندهی فوق‌الذکر تعداد عمل‌های سرپایی افزایش یافته است (p=0.005)، با این حال، تعداد عمل‌های بستری و مجموع عمل‌های جراحی (سرپایی و بستری) تغییر معنی‌داری نشان ندادند. کارآیی درمانگاه‌ها نیز پس از اجرای سازماندهی جدید افزایش قابل توجهی داشت (p=0.004). شاخص‌های بیمارستانی نشان دادند که کیفیت خدمات در دوره‌های مورد مقایسه تفاوت معنی‌داری نداشته است. هر چند به نظر می‌رسد این روش سازماندهی جهت بهبود کارآیی درمانگاه‌های تخصصی بیمارستان‌ها و اتاق‌های عمل سرپایی موثر باشد، بررسی تاثیر آن بر کارآیی کلی در بیمارستان‌ها نیازمند پژوهش‌های بیشتری با استفاده از پژوهش‌های مداخله‌ای است.