رابطه بین محرومیت (فقر اقتصادی) و کیفیت زندگی وابسته به سلامت

بررسی شواهد علمی اخیر نشان می‌دهد که عوامل اجتماعی تعیین کننده سلامت به میزان قابل توجهی در وضعیت سلامت و کیفیت زندگی مردم نقش دارند و در این میان عامل اقتصادی به عنوان یکی از مهم‌ترین علل معرفی می‌شود. هدف اصلی این مطالعه تاثیر محرومیت (فقر اقتصادی) بر کیفیت زندگی وابسته به سلامت بود.این مطالعه در یکی از مناطق شهر تهران با حجم نمونه 400 نفر انجام شد که 200 نفر آن در برگیرنده افراد محروم تحت پوشش یک نهاد خیریه عمومی (گروه 1) و 200 نفر افراد عادی (گروه 2) بودند. کیفیت زندگی مرتبط با سلامت افراد محروم تحت پوشش یک نهاد خیریه عمومی (گروه 1) با کیفیت زندگی افراد عادی (گروه 2) مورد بررسی قرار گرفت. میانگین سنی افراد محروم (گروه 1) 70.56 سال و میانگین سنی افراد عادی (گروه 2) 65.82 سال بود. آزمون آماری تک ‌متغیره نشان داد که تفاوت آماری معنی‌داری در سنجه‌های کیفیت زندگی وابسته به سلامت در دو گروه وجود دارد (0.001 > p). در تحلیل رگرسیون لجستیک میزان بخت گروه محروم نسبت به گروه کنترل برای پیامد نامطلوب خلاصه سنجش سلامت جسمانی (pcs) بیش از 10 و برای پیامد نامطلوب خلاصه سنجش سلامت روانی 15برابر بود.نتایج تحقیق نشان داد که محرومیت (فقر اقتصادی) سبب کاهش کیفیت زندگی وابسته به سلامت است. به نظر می‌رسد ارتقای وضعیت اجتماعی و اقتصادی افراد محروم بتواند در افزایش سلامت و کیفیت زندگی آنان موثر باشد.