بررسی میزان تاب آوری بزرگسالان ایرانی در طول همه گیری covid-19: یک مطالعه مبتنی بر جمعیت

مقدمه: تاب آوری می تواند منجر به ثبات فردی شود و در موقعیت های مختلف، کمک زیادی به نحوه برخورد افراد با استرس و بهبود عملکرد آنها داشته باشد. شیوع جهانی کرونا ویروس باعث افزایش مشکلات سلامت روان (مانند اضطراب و افسردگی) در سطح جهانی گردیده است. توجه به این نکته که در زمان همه گیری ویروس کرونا، خانواده ها تحت فشارهای متعددی هستند، برای هر گونه راهکارهای کنترلی تاب آوری ضروری است. این مطالعه با هدف ارزیابی تاب آوری و عوامل موثر بر آن در بزرگسالان ایرانی انجام شد. مواد و روش کار: مطالعه ی حاضر یک تحقیق پیمایشی در جامعه ایران بود. مخاطبان با نمونه گیری تصادفی ساده، انتخاب شدند. شرکت کنندگان به یک پرسشنامه دموگرافیک کوتاه و مقیاس تاب آوری connor - davidson (cd - risc2) پاسخ دادند. تحلیل رگرسیون لجستیک برای ارزیابی ارتباط بین متغیرهای مستقل و تاب‌آوری انجام شد.یافته ها: در این مطالعه 20487 بزرگسال ایرانی (49/9 درصد مرد و 50/1 درصد زن) شرکت داشتند. میانگین (انحراف معیار) سنی شرکت کنندگان 13/9 ± 41/25 سال بود. میانگین نمره تاب آوری 1/9±6/1 (از 8 نمره) بود و در مجموع 57/2 درصد از شرکت کنندگان امتیازی برابر یا بالاتر از میانگین کسب کردند. ارتباط سن (or= 0.996 ،95%ci: 0.993-0.999)، سطح تحصیلات[(برای تحصیلات متوسطه(or=1.35 ،95% ci: 1.26-1.44) ، برا ی آموزش ابتدایی (or= 2.00, 95%ci: 1.83-2.19) و وضعیت اشتغال [(برای بیکار(or= 1.12, 95%ci: 0.98-1.28) برای خانه دار or= 1.25, 95% ci: 1.12-1.4, برای دانشجو (or= 1.35, 95%ci: 1.22-1.48), برای افراد شاغل (or= 1.50, 95%ci: 1.33-1.69)] با تاب آوری از نظر آماری معنی دار بود. سن بالاتر و تحصیلات عالی از عوامل محافظت کننده بودند و وضعیت اشتغال با کاهش تاب آوری در ارتباط بود. نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد بطور نسبی مردم ایران از تابآوری قابل قبولی در دوران پاندمی کووید- 19 برخوردار بودند. همچنین نتایج این مطالعه نشان داد تاب آوری بیشتر با سن و تحصیلات بالاتر و تاب آوری کمتر با وضعیت اشتغال ارتبا داشت به نحوی که افراد شاغل تاب آوری کمتری نسبت به سایر گروه های شغلی داشتند.

Resilience during covid-19 pandemic: A population-based study in Iran

Objective(s): Resilience could result in individuals rsquo; stability and subsequently could contribute to one rsquo;s mental health during difficult situations. Thus, this study aimed to assess resilience and its related factors in adult populations.Methods: This was a populationbased study among a random sample of Iranian adults aged 18 to 65 years old. To collect data a short demographic questionnaire and the Connor Davidson Resilience Scale (CDRISC2) was administered. Descriptive statistics and logistic regression were performed to explore the data.Results: In all 20487 Iranian adults participated in the study. The mean age of participants was 41.25 ±13.9. The mean resilience score was 6.1 ±1.9 (out of 8). Overall, 57.2 percent of participants scored equal or higher than mean. The results obtained from logistic regression analysis indicated that younger age (OR= 0.996، 95%CI: 0.9930.999), education [primary school (OR= 2.00, 95%CI: 1.832.19), high school (OR=1.35، 95% CI: 1.261.44)], employment status [unemployed (OR= 1.12, 95%CI: 0.981.28), housewife (OR= 1.25, 95% CI: 1.121.4), student (OR= 1.35, 95%CI: 1.221.48), employed (OR= 1.50, 95%CI: 1.331.69)] were significantly associated with lower resilience.Conclusion: The findings suggest that Iranian adults showed a relatively high resilience during the covid19 pandemic. It seems that age, education and employment status play important role in increased or decreased resilience.