روانسنجی نسخه فارسی مقیاس ارتباط پزشک و بیمار (dpc) برای ارزیابی مهارت در مواقع حاد و بحرانی در ایران

مقدمه: برقراری رابطه مناسب بین بیمار و پزشک، جزء اساسی یک مراقبت پزشکی با کیفیت است و ارتباط موثر، نقش مهمی در نظام سلامت کشور دارد. بدلیل اهمیت این صلاحیت و نبودن ابزار ارزیابی مناسب برای آن در فارسی، این مطالعه با هدف بررسی ویژگی های روان سنجی مقیاس (dpc) برای ارزیابی ارتباط پزشک و بیمار در مواقع حاد و بحرانی در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انجام شد.مواد و روش کار: در این مطالعه نسبت به روانسنجی نسخه فارسی ابزار ارزیابی ارتباط پزشک و بیمار در شرایط حاد و بحرانی ساستریکت و همکاران اقدام شد. جامعه آماری شامل بیماران مراجعه کننده به بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی بودند که براساس معیارهای ورود به پژوهش380 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. پس از ترجمه و تطبیق فرهنگی، روایی صوری و محتوایی، پایایی بررسی شد و روایی سازه ای با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی نرم افزار تحلیل عاملی lisrel مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: از 380 نفر شرکت کننده در پژوهش، 233 نفر زن بودند و 147 نفر مرد. 346 نفر متاهل بودند و بیش از نیمی از آنها 198 نفر تحصیلات دیپلم داشتند، 315 نفر شاغل بودند. میانگین نسبت روایی محتوا طبق نظر خبرگان 0/99 بود. در تحلیل عاملی تاییدی تمام 15 گویه بار عاملی بالای 0/4 داشتند و این مقیاس در جامعه ایرانی از برازش خوبی برخوردار بود. پایایی با استفاده از آلفای کرونباخ 0/96 و با روش آزمون باز آزمون، 0/9 بود.نتیجه گیری: ابزار از روایی و پایایی مناسبی در ایران برخوردار است که مدیران نظام سلامت با استفاده از این مقیاس، می توانند متوجه نقاط قوت و ضعف ارتباطی شده و بر اساس آن، برنامه های توانمند سازی و آموزشی طراحی کنند.

Psychometric properties of Persian version of Doctor-Patient Communication (DPC) Scale for skill assessment in acute and critical conditions in Iran

Objective(s): Establishing a proper relationship between patient and physician is an essential component of quality medical care and effective communication plays an important role in health system. This study was conducted to investigate the psychometric properties of the DPC for doctorpatient communication skill assessment scale in acute and critical conditions in Iran.Methods: In this study, the Persian version of the physicianpatient relationship assessment scale in acute and critical conditions was used. The statistical population included patients referring to the hospitals affiliated to the Shahid Beheshti University of Medical Sciences. Based on the inclusion criteria, (n=380) were selected by convenience sampling method. After translation and adaptation; face and content validity, reliability and structural validity (confirmatory factor analysis) were used.Results: Out of 380 participants in the study, 233 (61.3%) were female and 147 (38.7%) were male. More than half of participants 198 (52.1%) had a secondary education and 315 (82.9%) were employed. The content validity ratio according to experts rsquo; panel was 0.99. Confirmatory factor analysis showed that of all 15 items were loaded with a factor loading above 0.4 and the scale had a good fit in Iranian society. Reliability was 0.96 using Cronbachchr('39')s alpha and 0.9 using test retest analysis.Conclusion: The Iranian version of doctorpatient communication for skill assessment in acute and critical conditions showed good validity and reliability. By using the scale health system managers can recognize the strengths and weaknesses of communication skill and based on, they can design appropriate interventions.