بررسی شیوع و عوامل موثر بر رفتار تک فرزندی در بین زنان: مطالعه موردی در استان فارس

مقدمه: تک فرزندی به منزله عاملی در باروری خیلی پایین، می تواند جمعیت را در آینده با مشکل نرخ رشد منفی و عدم جایگزینی روبرو سازد. در مطالعه حاضر تلاش شد که شیوع و تعیین کننده های رفتار تک فرزندی در بین زنان استان فارس مطالعه شود.مواد و روش کار: تحقیق حاضر با استفاده از روش تحلیل ثانویه 2 درصد از داده های خام سرشماری سال 1395 انجام شد. جامعه آماری شامل زنان دارای همسر 4915 ساله با حداقل یک فرزند بود که تعداد 15076 نفر از آنها مورد بررسی قرار گرفت. مشخصه های فردی و سکونتی به عنوان متغیرهای مستقل استفاده شدند. برای تحلیل داده ها از نرم افزار spss نسخه 20 بهره برد شده است.یافته ها: احتمال تک فرزندی در بین زنان با تحصیلات دانشگاهی و شاغل بیشتر از زنان با دیگر سطوح تحصیلی و خانه دار بود. سکونت در منازل آپارتمانی، استیجاری و نیز افزایش تعداد خانوارهای ساکن در یک مکان احتمال تک فرزندی را به طور معنی دار افزایش داده است. افزایش مساحت زیربنای واحد مسکونی به کاهش معنی دار در احتمال تک فرزندی انجامیده است.نتیجه گیری: یکی از سیاست های لازم جمعیتی برای تحقق باروری بالاتر از یک فرزند و رسیدن به باروری سطح جانشینی در استان، توجه به سیاست های حوزه مسکن خواهد بود. تداوم روند وضعیت فعلی مسکن می تواند سطح فعلی فرزندآوری استان را به سمت شیوع بیشتر تک فرزندی سوق دهد.

Prevalence and correlates of Single Child Behavior among Women

Objective (s): Single child behavior affects very low fertility with negative growth rate and lack of replacement. In this study was attempted to investigate the prevalence and determinants of single child behavior amongst women living in Fars province, Iran.Methods: The present study was conducted using the analysis of the 2016 census microdata. The statistical population was comprised of married women having one children. A 2% sample was selected for this second analysis. The individual and residential characteristics were used as the independent variables.Results: In all the data for 15076 women were analyzed. Single child was more prevalent among women with higher education as well as employed women than other their counterparts. The findings suggested that the odds of single child for the women who were living in an apartment as well as those who were resident in a rented house was more than counterparts. With increasing overcrowding, the probability of single child increased. Increasing the area of the living places had significantly reduced the probability of single child.Conclusion: The best population policy for achieving the higher fertility rate and replacement fertility level is attention to the housing policy. Continuing the current housing status can may lead to the more prevalence of single child in the province.