تنها زیستی سالمندان در ایران بر حسب تفاوتهای سنی و جنسیتی: شیوع و عوامل مرتبط

مقدمه: در این مطالعه الگو و روند تنهازیستی سالمندان در طول پنج دوره سرشماری گذشته در ایران بررسی گردیده و سپس ویژگیهای افراد سالمند تنها توصیف شده است. همچنین تعیین شد که تا چه حد ویژگیهای اجتماعی، اقتصادی و جمعیتی مربوط به تنهازیستی سالمندان است. این یافته ها نه تنها اطلاعاتی در مورد پویایی ترتیبات زندگی ارائه می دهد، بلکه شواهدی در مورد تغییرات زندگی خانوادگی در ایران را فراهم می آورد.مواد و روش کار: داده ها از نتایج منتشر شده سرشماری عمومی نفوس و مسکن (1365، 1375، 1385، 1390 و 1395) و دیگری داده های فردی 2 درصد سرشماری سال 1395 استخراج شده است. به منظور بررسی اهمیت نسبی همبسته های متفاوت تنها زیستی سالمندان، مجموعه ای از مدلهای رگرسیون لوجستیک با استفاده از نرم افزار stata برای داده های فردی سرشماری 1395 به کار برده شد.یافته ها: نسبت سالمندانی که در سالهای 1385،1375،1365، 1390 و 1395 تنها زندگی می کردند، به ترتیب برابر با 9.1، 9.0، 10.9، 14.5 و 14.9 درصد بود. تنهازیستی با سکونت در شهر، مرد بودن، تحصیلات (راهنمایی یا متوسطه)، بیوه بودن، طلاق، ازدواج نکردن، دارای درآمد بدون کار، سایر فعالیتها، خانه داری، سن 6960 و سن 7970 مرتبط است. همچنین متغیرهای وارد شده در تحلیل، قادر به تبیین 43 درصد از تغییرات تنها زیستی سالمندان در کل نمونه بود (مردان 48 درصد و زنان 35 درصد).بحث و نتیجه گیری: در صورت تداوم افزایش تنهازیستی سالمندان و نبود سازمانهای حمایت کننده، شرایط دشوارتری برای آنان در آینده ایجاد خواهد شد. پس با توجه به آسیب پذیر بودن سالمندانی که تنها زندگی می کنند، مخصوصاً با افزایش سن، نیاز به سیاست گذاری و داشتن برنامه ریزی برای ایجاد مراکز رسمی مراقبت از سالمندانی که تنها زندگی می کنند و شبکه حمایت خانوادگی ندارند، بیشتر است.

Prevalence and correlates of living alone among elderly in Iran

Objective (s): This study examined the pattern and trend of living alone among elderly during the last five censuses in Iran.Methods: Data were obtained from two main sources: published Iranian population and housing census (1986, 1996, 2006, 2011 and 2016), and the individual data of 2% census in 2016. Then the characteristics of the sole elderly are described and the extent to which living alone is related to socioeconomic and demographic characteristics is determined. In order to investigate the relative importance of different correlates of the elderly living alone, a set of logistic regression models using STATA software for individual data of 2016 census has been used.Results: The proportion of the elderly who lived alone was 13.9%, 9.9%, 9.9%, 14.5%, and 14.9% in 1986, 1996, 2006, 2011 and 2016 respectively. Living alone was associated with residence in urban, being male, having a secondary and high school education, being widowed, divorced, single, being housewife, having income with no job, age 6069, and age 7079. The variables included in the analysis were able to explain 43% of the variation in living alone in the whole sample (48% for men and 35% for women).Conclusion: In Iran, living alone increased with age, life in urban areas, being a woman, being single, divorced, widowhood, being low educated, housekeeper and unemployment. If the ageing and the lack of supporting organizations continue to increase, then more difficult conditions will be created for elderly the future. Thus, considering the vulnerability of elderly people who live alone, the need for more appropriate policy and planning is required.