روان‌سنجی مقیاس خودکارآمدی پژوهشی(rses) در دانشجویان تحصیلات تکمیلی علوم پزشکی

مقدمه: خودکارآمدی پژوهشی پیش بینی کننده ی علاقه فراگیران به انجام پژوهش است و ارزیابی صحیح آن به اساتید در شناخت نقاط قوت و ضعف فراگیران در رابطه با پژوهش کمک می کند. این مطالعه با هدف روان سنجی مقیاس خودکارآمدی پژوهشی در دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شد.مواد و روش کار: در این مطالعه روان سنجی از اطلاعات جمع آوری شده از 150 دانشجوی تحصیلات تکمیلی دانشگاه علوم پزشکی ایران درسال 1395 استفاده شد. ابزار اولیه 18 گویه ای با مقیاس لیکرت از مطالعات قبلی اقتباس شده بود. روند اعتبار سنجی با بررسی شاخص روایی محتوی، نسبت روایی محتوی و روایی سازه با استفاده از تحلیل عاملی اکتشافی و امتیاز تاثیر صورت گرفت. پایایی درونی ابزار با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ و ثبات ابزار به وسیله روش آزمون باز آزمون مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: در مقیاس اولیه 18 سوالی براساس شاخص ضریب تاثیر بالای 1/5 و شاخص محتوی بالای 0/49 و نسبت روایی بالای 0/7 تعداد 18 سوال حفظ شد.براساس تحلیل عاملی اکتشافی نیز تمامی این 18 سوال در ابزار باقی ماندند. با در نظر گرفتن ارزش ویژه بالای 1 برای هر عامل، سه عامل خودکارآمدی شناخت مسئله، خودکارآمدی روش شناسی، خودکارامدی گزارش نویسی استخراج شد. این مقیاس قادر به پیش بینی 57/072 درصد از تغییرات کل مقیاس بود.بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه شاهد مناسبی در خصوص استحکام ساختار عاملی و پایایی ابزار خودکارآمدی پژوهشی است. این نتایج می تواند جهت سنجش خودکارآمدی پژوهشی در دانشگاه ها و سایر موسسات آموزشی مورد استفاده قرار گیرد.

Psychometric properties of the research self-efficacy scale (RSES) among medical postgraduate students

Objective(s): Students research selfefficacy can be predict students rsquo; tendency in research performance. Research self efficacy could help to distinguish the strength and weakness of students regarding doing research. This study aimed to evaluate psychometric properties of the research selfefficacy scale among medical post graduate students in Iran.Methods: This was a cross sectional study. 150 postgraduate students from Iran University of medical sciences took part in the study. Initial instrument was adopted from previous studies including eighteen items. Item impact score was used to assess face validity of the scale. 15 panelists evaluated content validity ratio and content validity index. Exploratory factor analysis with a sample of 150 students was performed to verify construct validity. Internal consistency (Cronbach rsquo;s alpha) and test ndash;retest was used to verify reliability.Results: Of the original 18 items, all items showed the item impact score above 1.5, CVR above 0.49, and CVI above 0.7. The exploratory factors analysis with a minimum eigen value of 1 for each factor indicated a threefactor solution namely: problem identification, methodology; finding expression. The instrument showed 57.0% of the variance observed for research self efficacy score.Conclusion: The results indicated that the research selfefficacy scale is a valid and reliable instrument and can be used for assessing research selfefficacy among university students.