تمایل به فرزند آوری و عوامل مرتبط با آن در ایران: یک مطالعه ملی

مقدمه: توجه به ضرورت موضوع فرزندآوری و خلاء مطالعات ملی در این خصوص محققان را بر آن داشت تا میزان تمایل به فرزند آوری و عوامل مرتبط با آن را در میان مردم ایران مورد بررسی قرار دهند.مواد و روش کار: این پژوهش یک مطالعه جمعیتی بود، که به صورت مقطعی در شهرها و روستاهای کشور انجام شد. در مجموع تعداد 20935 نفر[زنان متاهل در سنین باروری (49-15) و مردان متاهل با همسرانی در سنین باروری] از 32 استان سراسر ایران در این مطالعه شرکت کردند .یافته ها: میانگین (انحراف معیار) سن مخاطبان (8/23) 36/28 سال گزارش شد. نتایج مطالعه نشان داد که 31/8 درصد از پاسخگویان به فرزندآوری تمایل دارند. نتایج حاصل از به کارگیری آزمون رگرسیون لجستیک در این مطالعه نشان داد عدم تمایل به فرزندآوری با متغیرهایی مانند سن بیشتر [or=1.10, %95 ci (1.09-1.11)]، سن کمتر هنگام ازدواج [or=0.93, %95 ci (0.92-.0.94)]، داشتن فرزند بیشتر [or=1.88, %95 ci (1.79-1.98)]، تعداد کمتر مرده زایی و سقط [or=1.88, %95 ci (1.79-1.98)] ارتباط معنادار دارد. همچنین بخت عدم تمایل به فرزندآوری در افراد با درآمد بد/خیلی بد حدود 2/82 برابر افراد با درآمد خیلی خوب/ خوب و در کسانی که داشتن 2 فرزند را کافی می دانستند حدود 4/96 برابر افرادی بود که بیشتر از 3 فرزند را کافی می دانستند. بخت عدم تمایل به فرزندآوری در زنان حدود 1/44 برابر مردان، در شیعیان حدود 1/49 برابر اهل تسنن و در شهرنشینان حدود 1/36 برابر روستاییان بود.بحث و نتیجه گیری: یافته های این مطالعه می تواند تصویری از وضعیت فعلی تمایل به فرزندآوری ایرانیان را نشان داده و راهنمای عمل مسئولان در برنامه ریزی های ذی ربط قرار گیرد.