بررسی تاثیر مشاوره گروهی با رویکرد بین فردی بر بهبود روابط زناشویی مادران خیانت دیده

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر مشاوۀ گروهی با رویکرد بین فردی بر بهبود روابط زناشویی مادران آسیب دیده از خیانت‌های زناشویی انجام شد. جامعة آماری پژوهش شامل کلیة مادران دانش‌آموزان مدارسشهر تهران که مورد خیانت همسر واقع شده و طی سال 89 با مراجعه به مراکز مشاورة خانواده آموزش و پرورش، خواستار دریافت خدمات مشاوره‌ای بودند. نمونه‌گیری به شکل هدف‌مند و در دسترس بود و آزمودنی‌های مورد نیاز از میان افراد داوطلب شرکت در گروه انتخاب شد که نمرة بالایی از پرسشنامة سنجش خیانت همسر کسب کردند و به طور تصادفی 8 نفر در گروه آزمایش و 8 نفر در گروه گواه جایگزین شدند. طرح پژوهش، نیمه آزمایشی با استفاده از طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. جلسات مشاورة گروهی طی 20 جلسه انجام شد و در خاتمه هر دو گروه مجدداً آزمون شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامة 35 سوالی سنجش خیانت همسر واگهان و پرسشنامة 65 سوالی محقق ساختة بهبود روابط زناشویی بود. به منظور تحلیل داده‌ها از روش تحلیل کوواریانس و تحلیل واریانس چند متغیره استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از آن بود که مشاورة گروهی با رویکرد بین فردی، بهبود روابط زناشویی مادران آسیب دیده از بی‌وفایی و خیانت‌های جنسی گروه آزمایش و ارتباط کلامی آن‌ها را باعث شد و نیز به‌طور معناداری افزایش داد، در حالی که روابط کلامی و روابط زناشویی مادران گروه گواه، تغییر معناداری را نشان نداد(05/0 p<). با توجه به داده‌ها این نتیجه حاصل می‌شود که مادران بعد از مداخلات توانستند در زمان حال زندگی کنند و تا حد امکان از گذشته خارج شده و روابط زناشویی و ارتباط کلامی خود را بهبود بخشند.