بررسی کفایت ابزار بالینی مقیاس حساسیت اضطرابی نوجوانان در میان دانش‌آموزان دبیرستانی

هدف اساسی پژوهش بررسی پایایی و روایی مقیاس حساسیت اضطرابی نوجوانان بود. این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. به‌ این منظور 415 نفر از دانش‌آموزان پایه اول مقطع متوسطه نواحی 2 و 4 شهر شیراز‌(‌200پسر و 215دختر) به شیوه نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای و تعداد 100نفر بیمار (30دختر و 70 پسر) مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و مقیاس حساسیت اضطرابی (دیکون و همکاران، 2002) و پرسشنامه سلامت عمومی (گلدبرگ،1972) را تکمیل کردند. روایی این مقیاس با استفاده از روش‌های تحلیل عوامل، روایی همزمان، همگرا و تفکیکی بررسی شد. نتایج تحلیل عاملی با استفاده از روش مولّفه‌های اصلی و چرخش واریماکس، نشان داد که این مقیاس، از دو عامل نگرانی‌های جسمی و نگرانی‌های ذهنی تشکیل شده است. این عوامل بیش از 43 درصد از واریانس کل را تبیین می‌کنند. برای تعیین روایی همزمان مقیاس، همبستگی مقیاس حساسیت اضطرابی با پرسشنامه سلامت عمومی به‌کار رفت که حاکی از همبستگی مطلوبی بود (001/0 > p). روایی همگرای این مقیاس حاکی از همبستگی رضایت بخشی بین خرده مقیاس‌های حساسیت اضطرابی نوجوانان با نمره کل بود. نتایج مربوط به روایی تفکیکی مقیاس حساسیت اضطرابی نیز نشان داد که این مقیاس می‌تواند افراد دو گروه بهنجار و بیمار را متمایز کند. پایایی مقیاس حساسیت اضطرابی نوجوانان از سه روش بازآزمایی، آلفای کرونباخ و دونیمه سازی بررسی شد که ضرایب به دست آمده بیان‌کننده پایایی بالای این مقیاس است (به ترتیب81/0، 80/0 و 78/0). یافته‌های پژوهش حاضر نشان داد که مقیاس حساسیت اضطرابی نوجوانان چند بعدی است و در جامعه ایرانی از روایی و پایایی مناسب بهره‌مند است.