شیوع رفتار خود‌آسیبی عمدی و رابطه آن با احساس تنهایی و سبک دلبستگی در دانش‌آموزان دختر

رفتار خود‌آسیبی یکی از رفتارهای شایع به‌خصوص در دختران نوجوان است. پژوهش حاضر شیوع رفتارهای خود‌آسیبی و رابطه آن را با احساس تنهایی و سبک دلبستگی دانش‌آموزان دختر پایه دوم و سوم متوسطه شهر تهران بررسی کرده است. آزمودنی‌ها 350 دختردانش‌آموز بودند که به شیوه نمونه‌گیری تصادفی چند مرحله‌ای انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل سبک دلبستگی (کولینز و رید‌،1990)،پرسشنامه خود‌آسیبی عمدی (گراتز، 2001) و پرسشنامه احساس تنهایی (راسل، 1998) بودند. پژوهش حاضر از نوع زمینه‌یابی و همبستگی بوده ودر تجزیه و تحلیل داده‌ها از شاخص‌های توصیفی، ضریب همبستگی آنالیز رگرسیونی لجستیک و کای دو استفاده شد. نتایج نشان داد که9/17درصد دختران دانش‌آموز مورد بررسی در سال گذشته حداقل یک‌بار و 1/11درصد آن‌ها بیش از یک‌بار اقدام به رفتارهای خود‌آسیبی کرده‌اند. همچنین، سبک دلبستگی و احساس تنهایی با رفتارهای خودآسیبی در دختران دانش‌آموز همبستگی مثبت معناداری داشت. همچنین آنالیز رگرسیون لجستیک به‌شیوه گام به گام نشان داد که سبک دلبستگی ایمن و احساس تنهایی بیش‌ترین نقش را در پیش‌بینی رفتارهای خود‌آسیبی دانش‌آموزان دارد. نتایج این پژوهش در طرح‌ریزی برنامه‌های پیشگیری از رفتارهای عمدی خود‌آسیبی نوجوانان اهمیت ویژه‌ای داشته و در ارتقا مداخلات درمانی به روان‌شناسان و مشاوران یاری می‌رساند.