مقایسه‌ اثربخشی درمان مواجهه‌سازی و اجتناب از پاسخ با شناخت درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر احساس گناه در افراد مبتلا به اختلال وسواسی-بی‌اختیاری

هدف پژوهش حاضر مقایسه‌ اثربخشی درمان مواجهه سازی و اجتناب از پاسخ با شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر احساس گناه بود. روش این پژوهش نیمه آزمایشی با دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل بود که از طرح پیش آزمون، پس‏ آزمون و پیگیری دو ماهه استفاده شد. 45 نفر از افراد مبتلا به اختلال وسواسی-بی اختیاری مراجعه‏ کننده به مراکز خدمات مشاوره و روان‏ درمانی شهر تهران در سال 1402 به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه ، هر گروه 15 نفر، گمارده شدند. ابزارهای مقیاس وسواسی-بی‏اختیاری یل-براون گودمن و پرسشنامه‌ احساس گناه بود که در سه مرحله استفاده شد؛ در ابتدا از شرکت کنندگان پیش آزمون به عمل آمد. سپس، گروه های آزمایش تحت 10 جلسه‌ 90 دقیقه ای درمان مواجهه‏ سازی و 8 جلسه 90 دقیقه ای شناخت درمانی اجرا شد. پس آزمون پس از مداخله و مرحله‌ پیگیری اجرا گردید. تحلیل واریانس با اندازه‏گیری مکرر برای داده ها استفاده شد. یافته ها نشان داد که هر دو روش درمانی، احساس گناه را کاهش داد‏ و درمان مواجهه سازی و اجتناب از پاسخ تاثیر موثرتری نسبت به شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی داشت.

a comparison of the effectiveness of exposure and response prevention therapy with mindfulness-based cognitive therapy on guilt feeling in people with obsessive-compulsive disorder

the present study aimed to compare of effectiveness the exposure and response prevention therapy with mindfulness-based cognitive therapy on guilt feeling. this was a semi-experimental study with two experimental groups and one control group. the design was conducted using the pre-test, post-test and two months follow-up method. based on this, 45 people with obsessive-compulsive disorder who referred to counseling and psychotherapy service centers in tehran in 2023, were selected on purposeful sampling and randomly assigned to three groups (15 people in each group). in order to collect information, yale-brown obsessive-compulsive scale and guilt feelings questionnaire were used. at first, the participants were pre-tested, then, the experimental groups underwent 10 sessions of 90 minutes of exposure and response prevention therapy and 8 sessions of 90 mins mindfulness-based cognitive therapy. the post-test was conducted on all participants. two months later, the follow–up test was completed by 3 groups. the analysis of variance with repeated measurements were applied to data. the results showed that both methods were suitable, but the exposure and response prevention therapy had a greater and more meaningful effect.