اثربخشی اختصاصی سازی حافظه سرگذشتی بر اجتناب تجربی و تحمل پریشانی مردان ندامتگاه مبتلا به افسردگی اساسی

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر اختصاصی سازی حافظه سرگذشتی بر اجتناب تجربی و تحمل پریشانی مردان مبتلا به افسردگی تحت نظر در ندامتگاه انجام شد.طرح پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون–پیگیری وگروه کنترل بود. جامعۀ آماری پژوهش را مردان مبتلا به افسردگی تحت نظر در یکی ازندامتگاه ها در شش ماهه اول سال 1397 تشکیل داده بودند. پس از ارزیابی اولیه با استفاده از مقیاس افسردگی بک، 30 نفر از آن‌ها به روش دردسترس با توجه به ملاک‌های ورود و خروج انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15نفر) و کنترل (15نفر) گمارده شدند. اختصاصی سازی حافظه سرگذشتی در 7 جلسه90 دقیقه‌ای (در هر هفته یک جلسه) بر روی گروه آزمایش اجرا شد؛ گروه کنترل به مدت دو ماه در لیست انتظار قرار گرفت. به منظور جمع‌آوری اطلاعات از مقیاس پذیرش و عمل و تحمل پریشانی محقق ساخته در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری تکراری استفاده شد. یافته‌ها نشان داد بین دو گروه آزمایش و کنترل، در میانگین نمرات اجتناب و تحمل پریشانی از جلسه پیش آزمون تا پس آزمون تفاوت معناداری وجود داشت و این تاثیر تا مرحله پیگیری که یک ماه به طول انجامید تداوم داشت. در مجموع با توجه به نتایج می‌توان گفت که درمان اختصاصی سازی حافظه می تواند بر اجتناب و تحمل پریشانی مردان افسرده مستقر در ندامتگاه موثر باشد.

The Effect of Autobiographical Memory Specificity Training on Experiential Avoidance and Distress Tolerance in Imprisoned Men Suffering from Major Depressive Disorder

The present study aimed to investigate the effectiveness of autobiographical memory specificity training on experiential avoidance and distress Tolerance in imprisoned men suffering from major depressive disorder. This is a semi experimental study. Thirty subjects were chosen by available sampling from the statistical population of the study which consisted of imprisoned men suffering from major depressive disorder in during the first half of 2018. Subjects were randomly put into two groups, control (n=15) and experimental(n=15). The experimental group received autobiographical memory training in 7 sessions of 90 minutes. The control group was on the waiting list for two months. Acceptance and action questionnaire and distress tolerance scale were used in stages of pretest, posttest and follow up. Data were analyzed using analysis of measurements repeated ANOVA. Results showed that there were significant differences in mean scores on experiential avoidance, distress tolerance and this effect was stable until the followup stage a month later. Result showed, it can be claimed that autobiographical memory Specificity training has an effect on avoidance and distress tolerance in imprisoned men suffering from major depressive disorder.