تاثیر روان نمایشگری بر تنظیم هیجانی شناختی‎ ‎ و خودزنی ‏در سربازان مبتلا به صفات‎ ‎یا اختلال شخصیت مرزی

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر روان نمایشگری بر ‏تنظیم هیجانی شناختی‎ ‎و خودزنی ‏در سربازان مبتلا به صفات‎ ‎و یا اختلال شخصیت ‏مرزی بود. این پژوهش به روش نیمه‌تجربی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه کنترل در انتظار درمان بود. ‏جامعه آماری شامل کلیه سربازان مبتلابه صفات یا اختلال شخصیت مرزی بودند که در سال 1397 به بیمارستان فوق‌تخصصی روان‌پزشکی 505 ارتش جمهوری اسلامی ایران در تهران جهت درمان سرپایی مراجعه کرده بودند و از میان آنها تعداد 20 نفر به روش نمونه‌گیری دردسترس و هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 10نفر) جای داده شدند. گروه آزمایش در طی 12 جلسه 90 دقیقه‌ای و به صورت گروهی تحت درمان قرار گرفت، مقیاس‌های خودزنی کلونسکی، تنظیم شناختی‌ هیجان گارنفسکی و کریج پیش از آغاز درمان و در پایان جلسات درمان اجرا شد. گروه کنترل هیچ نوع مداخله‌ای دربافت نکرد. داده‌ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شدند. نتایج حاکی از بهبود تنظیم هیجانی شناختی و کاهش موارد اقدام به خودزنی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در انتظار درمان بود. در نتیجه می‌توان از این درمان درجهت تنظیم هیجانی شناختی‎ ‎و ‏خودزنی در سربازان مبتلا به صفات یا اختلال شخصیت مرزی استفاده کرد. ‏