اثربخشی آموزش رویکرد کوتاه‌مدت راه‌حل‌محور بر سرزندگی و تاب‌آوری دانش‌آموزان معلول جسمی حرکتی

با توجه به مشکلات روان‌شناختی معلولان جسمی حرکتی به‌خصوص در سن نوجوانی و اهمیت توجه به آن به‌منظور افزایش میزان سلامت روان، پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی آموزش رویکرد کوتاه مدت راه‌حل محور بر سرزندگی و تاب‌آوری دانش‌آموزان معلول جسمی حرکتی انجام شد. این پژوهش مطالعه‌ای شبه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون، پس‌آزمون همراه با گروه کنترل همتا بود. بدین منظور از جامعۀ دانش‌آموزان معلول دورۀ اول و دوم متوسطه شهر اصفهان، تعداد 30 نفر به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. پرسشنامه‌های سرزندگی دسی و تاب‌آوری کانر و دیویدسون بر روی هر دو گروه اجرا شد و گروه آزمایش ده جلسۀ45 دقیقه‌ای هفته‌ای یکبار، مداخله کوتاه مدت راه‌حل محور را دریافت کردند. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره، تجزیه‌وتحلیل شد. نتایج نشان داد آموزش گروهی درمان کوتاه مدت راه‌حل‌مدار بر سرزندگی و بعد تحمل عاطفۀ منفی دانش‌آموزان معلول تاثیر معنا‌دار دارد و بر تاب‌آوری کلی معنا‌دار نیست. به ­نظر می‌رسد؛ می‌توان از رویکرد کوتاه‌ مدت راه‌حل‌محور جهت ارتقاء شاخص‌های روان‌شناسی مثبت‌نگر مانند سرزندگی و تحمل عاطفه منفی افراد دچار معلولیت جسمی حرکتی بهره جست.

The Effectiveness of Short-term Solution-focused Approach Training on Vitality and Resilience of Students with Physical Disabilities

Considering the psychological problems of people with physical disabilities, especially in adolescence, and the importance of paying attention to them to improve their mental health, the present study aimed at investigating the effectiveness of shortterm solutionfocused approach training on vitality and resilience of students with physical disabilities. It was a quasiexperimental study with pretest, posttest and the control group. From among all high school students with physical disabilities in the city of Isfahan, 30 students were selected through convenience sampling method and were randomly divided into experimental and control groups. Deci Vitality Questionnaire and Conner and Davidson Resilience Scale were applied to both groups, and the experimental group received ten 45minute sessions of solutionfocused intervention once a week. Data were analyzed using multivariate analysis of covariance. The results showed that group training of solutionfocused therapy had a significant influence on vitality and the negative affect tolerance of students with physical disabilities, but was not significant on overall resilience. It seems that solutionfocused approach can be utilized to promote the positive psychological indicators such as vitality and negative affect tolerance in people with physical disabilities.