نقش واسطه‌ای حمایت اجتماعی و شادکامی در رابطۀ قدردانی و اضطراب مرگ در سالمندان

پژوهش حاضر به‌منظور تعیین روابط ساختاری قدردانی و اضطراب مرگ با نقش میانجی‌گری حمایت اجتماعی و شادکامی در میان سالمندان ساکن آسایشگاه کهریزک استان تهران انجام‌شده است. 352 نفر از سالمندان آسایشگاه کهریزک به شیوۀ نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها از مقیاس‌های اضطراب مرگﺗﻤﭙﻠﺮ، قدردانی مک کالو و همکاران، حمایت اجتماعی ادراک‌شده زیمت و همکاران و شادکامی آکسفوردآرگیل و لو استفاده شد. بعد از بررسی تحلیل تاییدی مقیاس‌ها، ارزیابی الگوی پیشنهادی از طریق الگویابی معادلات ساختاری تجزیه‌وتحلیل شد. یافته‌های پژوهش نشان داد که الگوی تدوین‌شده از برازش و برازندگی مطلوبی بهره مند است؛ همچنین متغیرهای قدردانی، حمایت اجتماعی ادراک‌شده و شادکامی به‌طور معناداری اضطراب مرگ را پیش‌بینی کردند. این متغیرها به‌طور منفی و معنادار پیش‌بین‌های اضطراب‌ مرگ بودند. همچنین روش تحلیل میانجی به روش بوت استرپ انجام شد که نتایج تحلیل گویای آن بود که متغیر قدردانی ‌توانست از طریق افزایش حمایت اجتماعی ادراک‌شده و شادکامی میزان اضطراب مرگ را کاهش دهد. با توجه به یافته‌های پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که اضطراب مرگ سالمندان متاثر از حمایت اجتماعی ادراک‌شده و میزان شادکامی آن‌هاست. بنابراین توجه به نقش حمایت اجتماعی ادراک‌شده و میزان شادکامی در تبیین رابطۀ قدردانی و اضطراب مرگ در سالمندان حائز اهمیت است و می‌توان با ایجاد ظرفیت‌هایی برای افزایش این متغیرها، اضطراب مرگ را در سالمندان کاهش داد.