رابطۀ آسیب های دوران کودکی و تجارب تجزیه ای با اعتیاد به اینترنت در دانشجویان

اینترنت کیفیت زندگی و بهزیستی بسیاری از افراد را ارتقا می‌دهد، امّا استفاده بیش از اندازه از آن پیامدهای نامطلوبی برای سلامت روان و رشد آن ها دارد . هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه میان آسیب‌های دوران کودکی وتجارب تجزیه‌ای با اعتیاد به اینترنت بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعۀ آماری شامل دانشجویان دانشگاه بین المللی امام خمینی قزوین در سال تحصیلی 1396-1395 بود. 295دانشجو به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و به پرسشنامه های مورد نظر پاسخ دادند. ابزار پژوهش پرسشنامۀ اعتیاد به اینترنت یانگ، پرسشنامۀ تجارب تجزیه ای برنشتاین و پوتنام وپرسشنامه کودک آزاری و بی توجهی نوروزی چهار قلعه بود. تحلیل داده‌ها با استفاده از همبستگی گشتاوری پیرسون و رگرسیون چند متغیره استاندارد انجام شد. نتایج نشان داد که بین اعتیاد به اینترنت و آسیب های کودکی همچون انکار، فیزیکی، عاطفی و آزار جنسی همبستگی مثبت وجود دارد. همه مقیاس های تجارب تجزیه ای یعنی نادیده انگاری، مسخ شخصیت بجز مسخ واقعیت با اسیب های دوران کودکی همبستگی مثبت و معنادار بودند. همچنین تحلیل رگرسیون در دو گروه دختر و پسر به تفکیک نشان داد که بین دو گروه از لحاظ اعتیاد به اینترنت و متغیرهای پیش بین آن تفاوت وجود دارد. در دختران هردو متغیر پیش بین، قادر به پیش بینی اعتیاد به اینترنت بودند، اما در پسران تنها آسیب های کودکی قدرت پیش بینی داشت و این رابطه در پسران قوی تر از دختران است. بنابراین به منظور پیشگیری و درمان اعتیاد به اینترنت می توان مداخله هایی با تمرکز بر آسیب های کودکی و تجارب تجزیه ای انجام داد.