تاثیر طرحواره درمانی گروهی بر ارتقای بهزیستی اجتماعی و ادراک اعتماد اجتماعی در دانشجویان

طرحواه‌ درمانی، درمانی است ابتکاری وتلفیقی که هدف اصلی آن تغییرو بهبود طرحواره های ناسازگار اولیه وکمک به توسعۀ طرحواره های سالم است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی طرحواره درمانی گروهی بربهزیستی اجتماعی وادراک اعتماد اجتماعی انجام شد. طرح پژوهش نیمه آزمایشی بود، جامعۀ آماری پژوهش دانشجویان مرد دانشگاه تهران بودند که ازمیان آنها نمونۀ مورد نیاز پژوهش به صورت دردسترس انتخاب شدند. از میان دانشجویان پاسخ دهنده به پرسشنامۀ بهزیستی اجتماعی کیز و ادراک اعتماد اجتماعی صفاری نیا و شریف که نمرات پایین تری کسب کردند،20 نفر انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. 12 جلسۀ 90 دقیقه ای طرحواره‌درمانی برای گروه آزمایش اجرا شد، سپس به منظور تعیین اثربخشی مداخله، نمرات افراد در مراحل پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از پرسشنامه‌های بهزیستی اجتماعی و پرسشنامۀ ادراک اعتماد اجتماعی ارزیابی شد. داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس یک راهه تحلیل شد. یافته‌ها نشان داد که طرحواره‌درمانی گروهی می تواند به طور معناداری موجب بهبود بهزیستی‌اجتماعی و ادراک اعتماد‌اجتماعی افراد شود. طرحواره درمانی گروهی را می توان به عنوان یک مداخلۀ موثر در کنار سایر درمان هایی مدنظر قرار داد که به منظور بهبود مشکلات افراد در روابط اجتماعی ارائه می شوند.